40 dagen vasten

‘En wanneer gij vast, toont geen droevig gezicht, gelijk de geveinsden; want zij mismaken hun aangezichten, opdat zij van de mensen mogen gezien worden, als zij vasten. Voorwaar, Ik zeg u, dat zij hun loon weg hebben, Mattheüs 6:16.’

Hoewel het vasten, in onze huidige maatschappij en christelijke leven, grotendeels vergeten lijkt te zijn, wil ik in dit persoonlijke getuigenis delen hoe goed, heerlijk en bijzonder zegenrijk het vasten kan zijn.

De Heere Jezus onderwijst ons dat we niet moeten vasten om van mensen gezien te worden. Als we dat doen dan hebben wij ons loon weg, oftewel dan zal het ons geen zegen brengen. De vraag kan dan gesteld worden of het wel goed is om een getuigenis rond het vasten te delen.

Ik geloof dat ik met de psalmdichter van psalm 66 mag zeggen: ‘Komt, hoort toe, o allen gij, die God vreest, en ik zal vertellen, wat Hij aan mijn ziel gedaan heeft. Ik riep tot Hem met mijn mond, en Hij werd verhoogd onder mijn tong. Had ik naar ongerechtigheid met mijn hart gezien, de Heere zou niet gehoord hebben. Maar zeker, God heeft gehoord; Hij heeft gemerkt op de stem mijns gebeds. Geloofd zij God, Die mijn gebed niet heeft afgewend, noch Zijn goedertierenheid van mij, vers 16-20.’

In dit getuigenis draait het niet om Wilco Vos, hoe hij gevast heeft en hoe goed dat wel niet van hem is, het verheerlijkt God, Zijn grootheid, goedheid en onuitsprekelijke genadige ontfermen. Jakobus zegt: ‘Vernedert u voor den Heere, en Hij zal u verhogen, Jak. 4:10.’ Terwijl Petrus zegt: ‘Vernedert u dan onder de krachtige hand Gods, opdat Hij u verhoge te Zijner tijd, 1 Petr. 5:6.’ Het vasten moet een vasten zijn waarbij wij onszelf voor God vernederen, onszelf onderzoeken, afkeren van de zonden en in afhankelijkheid onszelf richten op God, om Zijn zegen te genieten en Hem te verheerlijken in heel ons leven. Vasten heeft niet het doel om iets los proberen te krijgen bij God, maar heeft ten doel Hem meer te kennen, Zijn stem te verstaan en onszelf voor Hem te buigen terwijl de zegen zal zijn dat Hij ons opricht, zegent en heiligt tot glorie van Zijn Naam.

Persoonlijk heeft Jesaja 58 mij veel te zeggen gehad in de periode van vasten, waarbij ik geloof dat in dat hoofdstuk ons fundamentele principes worden aangereikt als het gaat om een zegenrijk vasten.

Het is mijn verlangen dat u bij het lezen van het dagboek dat ik bijgehouden heb tijdens het vasten, een indruk krijgt van onze afhankelijkheid van God en tegelijk mag zien hoe groot Zijn ontfermen is opdat ook u gezegend wordt.

In het youtube getuigenis; “Hoe 40 dagen vasten ons leven veranderde” (onderaan deze pagina), neem ik u mee naar het begin van mijn persoonlijke leven met God, de roeping om in Zijn wijngaard te arbeiden, de nood die op ons leven drukte en hoe God in een periode van 40 dagen ons heeft verhoogd, nadat wij ons voor Hem mochten vernederen.

Het is mijn verlangen dat door dit dagboek en getuigenis de Naam van God verheerlijkt wordt en veel mensen voor het eerst of opnieuw de volle zaligheid in de Heere Jezus Christus mogen genieten en zien hoe zegenrijk het is om tijd met en voor Hem af te zonderen.

Gods zegen.

Dagboek: “Hoe 40 dagen vasten ons leven veranderde”

Vastenperiode, 40 dagen, van 21 augustus tot en met 29 september 2017.

In deze periode van verootmoediging en gebed wil ik mijzelf onthouden van voedsel en alleen nog water drinken.

Deze periode van vasten is geboren uit de nood.

De vele verantwoordelijkheden rond gezin, school, gemeente en het werk als evangelist brengt zorg met zich mee. Mijn persoonlijke gebedsleven met de Heere is een dagelijks wandelen met Hem waarbij ik mijn hart voor Hem uitstort en toch verlang ik om meer de stem van de Heere te verstaan en bewaard te worden voor eigen gekozen wegen.

Mijn zwakke gezondheid drukt mijn persoonlijke leven en dat terwijl ik geloof dat mijn hemelse Vader alle macht heeft in hemel en op aarde. In de Naam van Jezus geloof ik in volledig herstel. Door het vele lezen en onderzoeken van Zijn Woord is het geloof in mij ontstaan dat ik vaak te kleine gedachten heb van Zijn almacht. Ik verlang naar de vervulling van de Heilige Geest om in het Koninkrijk van Mijn Heiland de boodschap van redding en genade niet in eigen kracht maar door Zijn Geest te mogen verkondigen. Als evangelist ben ik vaak op straat, ik bemerk iedere keer weer een enorme drempel om te gaan en om de gesprekken aan te gaan, tegelijk bid ik om openingen en geeft de Heere die steeds weer opnieuw. Als ik moet spreken voor een groep mensen of daartoe wordt uitgenodigd, dan overvalt mij een grote angst. Deze angst belemmert mij helder te denken, ik bemerk dan geen liefde tot het uitdragen van de boodschap, terwijl als ik er mee bezig ben, het mij grote vreugde geeft. Ik bid dat God mij bevrijdt van deze gebondenheid in angst, die mij verhindert om met vreugde het Woord van God te verkondigen. Ik verlang naar volledig herstel van mijn gezondheid, de verlossing van hoofdpijn, chronische vermoeidheid met bijkomende spierpijnen, de vaak lage bloedsuikerspiegel en de vaak ondragelijke prostatitis. Ik weet dat mijn zwakke gezondheid het gevolg is van de zondeval en mijn zondige bestaan. Toch mag ik geloven dat ik in Christus gestorven en begraven ben, dat ik in Christus ben opgestaan uit de dood om Zijn leven te leven. Daarom geloof ik dat ik in de Naam van Jezus zal herstellen om ook daarin een levend getuige te mogen zijn van Vaders almacht en de wonderbaarlijke werking van Zijn Geest in de Naam van Jezus. Ik weet dat ik op het moment van mijn wedergeboorte de Heilige Geest als onderpand heb mogen ontvangen, maar nu verlang ik naar de vervulling van de Heilige Geest en het ontvangen van de gaven die Vader mij toebedeelt.

Het lijkt erop dat ik veel dingen in eigen kracht moet doen terwijl ik juist verlang dat God voor mij uitgaat en ik Hem gehoorzaam mag volgen. Ik geloof dat ik vaak te ongeduldig ben of Zijn stem niet opmerk.

In deze periode van vasten, wil ik nee leren zeggen tegen mijn vlees en verlangens, om vervuld te worden van Gods Geest, Zijn stem te horen en de genezing te ontvangen. Om vanaf dan een Geest vervuld leven te mogen leven waarin ik volg en Hij voorgaat. Waarin ik mag genieten, dat op de bediening die ik in Zijn Koninkrijk mag vervullen, vele mensen tot de zaligheid mogen komen.

In de achterliggende jaren heb ik al vaker gevast, soms drie dagen soms 7 dagen waarbij ik dan groentesappen dronk. Nog nooit heb ik langer gevast dan 7 dagen en nu wil ik in het geloof 40 dagen vasten zoals Jezus mij daarin het voorbeeld gaf, voordat Hij Zijn bediening begon.

Deze vastenperiode is niet om daarmee te laten zien wat ik kan, maar juist te buigen voor de Heere en in Zijn kracht deze moeilijke periode te beleven als een onvergetelijk moment in mijn leven. Ik hoop en bidt dat ik na deze periode mag spreken over een periode van voor het vasten en na het vasten. Tegelijk bid ik de Heere dat Hij mij Zijn kracht geeft om te staan op momenten van verzoeking en ik mag zeggen: “Ga weg satan want er staat geschreven…”

Op maandag 21 augustus gestart met vasten. (dag 1)

Op maandag, de eerste dag na de zomervakantie van 2017 ben ik begonnen met vasten. Deze dag heb ik naast een hongerig en flauw gevoel met veel geknor van de maag geen bijzondere last gehad. Mijn gewicht bij het starten van deze periode is 67,5 kg, bij een lengte van 1.80m. Dit gewicht is de laatste jaren stabiel.

Dinsdag 22 augustus (dag 2)

Naast een hongerig gevoel en een onaangename geur uit mijn keel heb ik last van hoofdpijn.

Woensdag 23 augustus (dag 3)

Op deze derde dag is de honger sterk aanwezig en voel ik me erg zwak op de benen. De hoofdpijn is over. Ik ben de Heere dankbaar dat ik in het achterliggende jaar gestopt ben met het nuttigen van alcohol en koffie. Nu hoeft mijn lichaam daar niet van af te kicken. Aan het einde van de dag heb ik mijzelf gewogen en woog 61,5kg dat betekent dat ik 6 kg ben afgevallen, ik hoop dat dat niet te hard door zal gaan…

In de achterliggende drie dagen heb ik gemerkt hoe sterk mijn verlangens zijn naar eten. Normaal eet ik drie stevige maaltijden per dag en moet daartussendoor iets tot mij nemen vanwege het hongerige gevoel. Meestal pak ik een gezonde plak koek, een banaan en een aantal amandelnoten. Als ik dit niet doe dan krijg ik last van mijn lage suikerspiegel, waarbij ik begin te trillen en te zweten en mijzelf erg zwak op de benen voel.

Nu in deze periode moet ik ondanks deze zwakte, nee zegen tegen mijn sterke verlangens en de Heere bidden om Zijn kracht. Als ik ‘s morgens het eten voor mijn vrouw en zoon klaarmaak dan moet ik nee zeggen om geen kruimels of iets lekkers in mijn mond te steken, omdat mijn hongerige maag daarom schreeuwt. Het is heerlijk om te merken hoe het verlangen naar de omgang met God sterker is dan het verlangen naar eten. In de momenten van gebed roep ik tot de Heere om hulp en kracht en dat Hij in deze periode de muren van ongeloof en angst voor mensen wil afbreken. Ik heb namelijk gemerkt dat ik ondanks mijn werk als straatevangelist steeds opnieuw bang ben om onder de mensen te komen en in het openbaar te spreken. Als ik word uitgenodigd om te spreken voor een samenkomst, dan vliegt de angst mij aan, wat moet ik zeggen, welk Bijbelgedeelte moet ik behandelen enz. Dit levert spanning op en ik geloof dat de Heere mij wil verlossen van deze angst door mij te vervullen met Zijn Geest opdat ik net als Stefanus vol van de Heilige Geest, Zijn Woord mag verkondigen, al zouden we met de dood bedreigd worden.

Ik bid de Heere of Hij mij geheel wil herstellen, Hij heeft alle macht! Ik bid of Hij mij wil bedelen met de gaven van Zijn Geest en daarbij verlang ik het sterkst naar de gave van het onderscheid der geesten, het profeteren en de gave van gezondmaking. Deze gaven heb ik zo hard nodig in het uitdelen van de Boodschap van redding en genade. Ik bid dat de woorden die ik spreek en schrijf, Zijn woorden zullen zijn waarbij ik de zalving van de Geest mag genieten en de vruchten mag zien tot eer en verheerlijking van Zijn heilige Naam.

Donderdag 24 augustus (dag 4)

Verder geen extra lichamelijke klachten. Tegelijk schreeuwt mijn lichaam om voedsel en bemerk ik hoe deze strijd mij leert hoe ik nee mag zeggen tegen verlangens. Mijn geest moet niet gehoorzamen aan mijn lichaam maar mijn lichaam moet luisteren naar mijn geest die bidt om de leiding van de Heilige Geest.

De maaltijden probeer ik gezellig te beginnen met vrouw en zoon. Het is wel lastig om die heerlijke etensluchtjes te ruiken van de heerlijke maaltijden die mijn vrouw altijd met veel zorg maakt. Het is lastig om te zien hoe heerlijk zij genieten van de maaltijd terwijl ik met een lichaam dat schreeuwt om eten rustig een glaasje water of soms een kopje thee drink. Met het ontbijt ga ik na het gebed en een moment van samenzijn naar het bos om de gemeenschap met Vader te zoeken. Als vrouw en zoon in de middagen thuis zijn dan wissel ik het af, de ene keer blijf ik bij hen en de andere keer ga ik naar mijn kamer om te bidden en probeer ik er, aan het einde van de maaltijd, weer te zijn om samen te eindigen.

Ik besef dat ik dit vasten niet kan volbrengen zonder de steun en het gebed van vrouw en zoon. Als zij mij niet steunen dan zou dat een enorme beproeving op zich zijn. We hebben dit samen besproken en ik waardeer hun steun. Het is heel wat voor hen om toch een stukje gezelligheid op te moeten offeren en te zien hoe ik nog zwakker ben dan normaal en dat uit eigen keus.

Vrijdag 25 augustus (dag 5)

Vandaag bemerk ik hoe het water mij begint tegen te staan, ik heb het gevoel dat ik moet overgeven. En voel me ook zo ontzettend zwak dat ik niet weet hoe ik verder moet. Ik roep de Heere dat Hij mij sterkt en dat ik dit in Zijn kracht zal volhouden. In de gemeenschapsmomenten met de Heere bemerk ik wel dat mijn hart soms heel week kan zijn, een diep besef van mijn afhankelijkheid tegenover de Heere, het besef dat ik zonder Zijn genade verloren zou zijn en de verwondering over zoveel liefde en trouw tegenover zoveel, zonde, schuld, ongeloof en ongeduld.

Zaterdag 26 augustus (dag 6)

Afgelopen nacht heb ik ruim een uur beneden gezeten om te bidden en te lezen uit de Bijbel. Terwijl mijn lichaam roept om rust kon ik toch niet slapen vanwege het zuur in mijn been. Na veel rek en sterk oefeningen heb ik mijn hand op het been gelegd en gebeden of het mocht verdwijnen in de Naam van Jezus. Hoewel ik de strijd tussen hoop en ongeloof bemerkte is de pijn verdwenen en heb ik nog wat mogen rusten.

Mijn lichaam is moe, ik zak soms door mijn knieën en mijn maag wil zich steeds omkeren. Toch voel ik mij geestelijk sterk en verlang ik naar gemeenschap met de Heere.

Zondag 27 augustus (dag 7)

Vannacht weer uit bed vanwege de pijnen in mijn been. Opnieuw mocht ik na het gebed, in de Naam van de Heere Jezus, ervaren dat de pijn verdween. Eigenlijk wil mijn lichaam maar één ding, dat is rusten. De misselijkheid overtreft het verlangen naar eten. Ik heb sinds dag twee geen ontlasting meer gehad en vreemd genoeg is mijn urine nog steeds geel van kleur, dat, terwijl dat op normale dagen helder van kleur was, vanwege het water wat ik altijd al drink.

Maandag 28 augustus (dag 8)

Ook deze nacht niet kunnen slapen en opnieuw naar beneden geweest. Ik bemerk dat ik mijzelf de laatste dagen moet voortslepen, het is alsof mijn benen niet verder willen. In gedachten ben ik vaak bij de Heere Jezus Die veertig dagen zonder eten in de woestijn was. Het geeft mij vreugde om nu op deze wijze ook Zijn voetstappen te mogen drukken. Zijn kracht wordt in mijn zwakheid volbracht. Ik bemerk hoe het sterke verlangen naar Hem, het verlangen naar eten overtreft. Het is de hoop en het vooruitzicht dat deze periode een periode van verandering zal zijn die mij moed geeft. Jakobus zegt: ‘Verneder u voor de Heere en Hij zal u verhogen.’ In deze weg mag ik mijzelf vernederen, door stil te zijn, mijn zwakheid, sterke eigen wil en ongeduld te overdenken en in het besef van zonde en nietigheid te rusten in Zijn genade, verlangend naar de vervulling van Zijn Heilige Geest, Die Hij beloofd heeft aan allen die Hem daarom smeken.

Ondanks dat je duidelijk kunt zien dat ik magerder geworden ben, weeg ik nu 60,7kg, het afnemen van het gewicht lijkt zich te stabiliseren.

Dinsdag 29 augustus (dag 9)

Vannacht heerlijk geslapen zonder spierpijnen in mijn been.

Terwijl ik normaal een erg gedreven persoon ben, die niet zachtjes kan lopen of fietsen en ook in de auto stevig deelneem aan het verkeer, lijk ik nu wel een ander mens. Ik wandel heel rustig en mis de drive om dat sneller te doen, in de auto bemerk ik hetzelfde. Verder lijkt het alsof mijn maag weer beter tegen het water kan en zich niet steeds wil omkeren. De geestelijke en lichamelijke vermoeidheid is wel erg groot.

Hoewel het de eerste keer is dat ik zo’n lange periode zonder eten heb geleefd en het vooruitzicht is dat ik het een nog veel langere tijd zonder eten zal doen, geniet ik van deze periode. Ik verlang naar een intensere gemeenschap met mijn hemelse Vader en de krachtige werking en vervulling van de Heilige Geest. Ik hoop, bidt en pleit op Gods Woord voor een volledig herstel van mijn gezondheid tot glorie van mijn Heere en Heiland.

Woensdag 30 augustus (dag 10)

Het leek vandaag een dag waarbij mijn lichaam vermoeider was dan in voorgaande dagen. Elke stap koste moeite. In het bos, de plaats waar ik zo graag ben om alleen te zijn met mijn hemelse Vader, kon ik mijn gebruikelijke route niet lopen omdat mijn lichaam niet verder wilde. Het kostte mij veel moeite om op school de leerlingen te begeleiden.

Verder is het wel aardig om op te merken dat ik normaal gesproken erg slecht tegen warmte kan, bij de minste warmte begin ik te zweten en voel me zeer ongemakkelijk. De afgelopen dagen was het erg warm en liep ik met een hemd, blouse en dikke trui aan, zonder daar erg in te hebben. Op mijn studeerkamer was het 29 graden en ik had niet in de gaten dat ik met een trui aan zat.

Een wonderlijke gebedsverhoring moet vermeld worden. Augustus 2016 hebben wij een kleinschalige internationale school gestart met Bijbels gefundeerd onderwijs. Momenteel zijn er 11 leerlingen aan de school verbonden. Toen wij het huidige pand zijn gaan huren werd ons door de huurbaas verteld dat er een onderwijsbestemming op het pand zou zitten. Helaas kregen wij in de loop van het schooljaar te horen dat dat niet het geval was. Het geheel ligt te complex om hier te verwoorden, maar het feit is dat de gemeente ons in de afgelopen vakantieperiode voor het blok heeft gezet door middels handhaving bekend te maken dat wij niet langer in het pand mogen zitten. We zouden na de vakantie niet mogen beginnen.

Aangezien wij in de afgelopen periode zoveel energie gestoken hebben in heel het reilen en zeilen van de school zonk ons als team de moed in de schoenen. Wat te doen. Als gezin hebben wij al voor veel hete vuren gestaan en steeds gemerkt dat de Heere door de grootste nood heen uithelpt. Maar nu we de verantwoording hebben voor 11 kinderen met hun ouders, kwam de druk enorm op mij af. Welke keuze moest ik maken? Het achterliggende jaar heb ik veel energie gestoken in het zoeken naar andere panden, zonder resultaat. De gemeente had mij gezegd dat wij nooit een vergunning op het pand zouden krijgen enz. Na wederom overleg met de handhaving kwamen we tot de volgende conclusie, of ik moest een hele dure vergunning indienen, die hoogstwaarschijnlijk zou afgewezen worden. Of ik moest komen met een plan van aanpak om op zeer korte termijn een ander pand te betrekken. We hebben ervoor gekozen om ondanks de negatieve geluiden vanuit de gemeente, in het geloof een vergunning in te dienen. De Heere heeft gezegd: ‘Ik zal voor u strijden en gij zult stil zijn.’ Nu mochten wij doen wat wij konden en mocht de Heere voor ons strijden.

Op de start dag van de school en de dag waarop ik de vergunning heb ingediend, ben ik begonnen met vasten en bidden. Nu op de tiende dag kreeg ik een telefoontje van de handhaving dat we voor twee jaar een vergunning hadden toegewezen gekregen. We krijgen twee jaar de tijd om iets anders te vinden. Het geplande overleg tussen mij en de wethouders was niet meer nodig. God is groot, Hij strijd en wij mogen toezien.

31 augustus (dag 11)

Hoewel het slapen de laatste nachten slecht gaat en steeds onderbroken wordt door spierpijnen, kan ik niet anders zeggen dan dat het goed is. Ik put in de nachten veel kracht uit de gedeelten die ik lees in het boek Handelingen. Toen ik vannacht Handelingen 12 las over Petrus in de gevangenis, ontdekte ik hoe toepasselijk deze geschiedenis was op onze situatie. Petrus zit gevangen, gebonden tussen twee soldaten en twee staan er extra voor de deur. Dan is daar een engel die hem komt bevrijden en veilig op straat brengt. Petrus beseft nauwelijks wat er gebeurt, hij denkt dat het een droom is. Als hij dan aanklopt bij het huis waar de broeders en zusters samenzijn om vurig te bidden voor Petrus bevrijding, geloven ze niet dat hij aan de deur staat… Toen de gemeente mij gisteren belde met de bevrijdende boodschap, drong het nauwelijks tot mijn vermoeide brein door. Je bidt om een wonder en als het wonder er dan is, dan lijkt het te groot. ‘O God, leer ons u recht te loven en dankbaar te zijn in erkentenis voor wat U voor ons doet.

01 september (dag 12)

Vannacht doorgeslapen. Het lijkt of de energie weer een beetje terug begint te komen. De sporen van het vasten zijn helaas goed zichtbaar. Mijn gezicht is ingevallen daarom ben ik sinds gisteren begonnen om mijn gezicht te zalven met olie. Hierdoor zie ik er gezonder uit, toch wordt mij door mensen die mij ontmoeten gevraagd of het wel goed met me gaat omdat ik zo mager ben.

Vanmorgen bij een oude broeder en zuster geweest. De oude broeder lag in bed, al lange tijd heeft hij een groot verlangen om in te mogen gaan in de heerlijkheid. Nu is hij te bed geraakt vanwege erge blaasontsteking, hoewel de omstanders denken dat het weleens sterven kan worden, doet hij niet anders dan goed spreken over de Heere. Het was heerlijk om daar te zijn. We hebben samen gezongen, Romeinen 8 uit de Bijbel gelezen en gebeden. Steeds in tranen lag hij maar te roemen in Gods genade en te zeggen dat de Heere goed is. Op zulke plaatsen zou ik iedere dag willen zijn. Als je even aan zo’n bed heb gezeten dan vergaat al het schoon van de wereld en zie je hoe leeg alles om je heen is buiten Christus. Wat zijn we toch gelukkig als Christus ons deel is. Hij is onze zaligheid, kracht, onze Hoop en ons eeuwig leven.

02 september (dag 13)

Vannacht goed geslapen. Vandaag heerlijk genoten van de ons door God de Vader geschonken sabbatsrust. In onze kleine gemeentelijke samenkomst begon het gesprek over het vasten omdat men schrok van mijn magere uiterlijk. In een paar woorden proberen uit te leggen waarom ik dit deed en aangegeven welke moedgevende geschiedenissen er in de Bijbel staan rondom het vasten. Het is eigenlijk onbegrijpelijk dat we het vasten geheel uit het oog verloren zijn. Het was heerlijk om samen te zijn, ons voor de Heere te verootmoedigen en ons te verblijden in de onbevattelijke zaligheid die onze Heere Jezus voor ons verworven heeft. Hoewel ik mij zelf onthield van het eten en drinken van de drinkbeker mocht ik deze wel zegenen en uitdelen. Op het moment van stilzijn werd ik overweldigd door Gods liefde en verlangen naar de vervulling met Zijn Heilige Geest.

Verder een fijne dag met gezin gehad. In de avond familie ontmoet die erg schrokken van mijn uiterlijk. Ik moet zeggen dat ik dit wel één van de grootste nadelen van het vaste vindt. Ik heb al opmerkingen gekregen van zorg en waarschuwingen dat ik niet moet doorslaan. Het vasten is iets wat geboren is uit de nood en een diep verlangen, het is iets tussen mij en de HEERE, het kan alleen niet verborgen blijven omdat iedereen het ziet en zich zorgen maakt. Maar wie weet is dit de weg tot getuigenis. Ik bid God dat Hij grote wonderen doet door mij te vervullen met de Heilige Geest en mij te genezen van mijn zwakke lichaam, wat zal dat heerlijk zijn en strekken tot Zijn eer. ‘O God, hoor dan vanuit de hoge en vervul uw beloften.’

03 september (dag 14)

Goed geslapen. Ik merk dat mijn lichaam nog steeds erg zwak is, opstaan moet ik langzaam doen vanwege de duizelingen en lange wandelingen zijn niet mogelijk. Wat mij opvalt is dat ik nu na 14 dagen waterdrinken, afgewisseld met zo heel soms een kopje kruidenthee, nog steeds een donkergele urine afscheid.

Vandaag heb ik voor het eerst echt beproevingen gehad om te stoppen. Ik dacht even dat ik gek was en dood zou gaan van zwakheid, waarom nog langer doorgaan? Toen zag ik ineens hoe dwaas het zou zijn om in een periode van onderwerping en overgave aan de Heere, te vluchten voordat de volle zegen is ontvangen. De Heere beproeft ons of we dat wat we beloven ook waar maken. Ik heb beloofd om 40 dagen te vasten en in Gods kracht zal ik dat volhouden, ten spijt van de hel.

04 september (dag 15)

Vannacht weer gelezen uit de Bijbel omdat de slaap niet wilde vatten. Het was goed om stil te zijn en te ontdekken hoe in heel het boek Handelingen de Heilige Geest centraal staat en ook steeds het onderwerp vasten ter sprake komt. Het is bemoedigend.

Vandaag een bezorgde vraag van mijn zusje ontvangen, de hele familie maakt zich zorgen over mijn gezondheid. Ze hebben gezien hoe mager ik ben en van mijn moeder gehoord dat ik een periode van vasten in acht neem. Ze wees mij op de plicht om goed voor mijn lichaam te zorgen. Ik waardeer de liefde en zorg over zoon en broer en tegelijk maakt het weer duidelijk hoe onbekend het vasten is geworden nu 2000 jaar na Christus. Vreemd dat we ons zorgen maken over iemand die vast vanuit een overtuiging en dit onderneemt in de kracht van de Heere terwijl wij ons helemaal geen zorgen maken over hen die overmatig eten en alsmaar dikker worden.

Al met al maakt dit het vasten wel zwaarder, omdat mensen zorgen over je maken, anderen je bekritiseren en weer anderen je veroordelen. Ik ben al gewaarschuwd om niet door te slaan. Men is zo onbekend met het vasten, zoals met zoveel Bijbelse onderwerpen dat, zodra je afwijkt van het standaard leven van alle dag en je de Bijbel gehoorzaamd op onbekende gebieden, je gezien wordt als extremist en onruststoker.

Het moeilijkste is natuurlijk dat hun zorg aansluit bij het ellendige gevoel in mijn lichaam. Ik merk dat mijn bloeddruk erg laag is en dat ik daarom langzaam moet opstaan. Het lopen kost me al zoveel energie dat een wandeling al een beproeving is, terwijl ik normaal erg graag wandel.

Vandaag ook mogen getuigen van Gods genade en het nut van verootmoediging tegenover iemand die vroeg waarom ik zo mager was. Het bijzondere was dat hij juist een preek gehoord had over Jesaja 58 en nu vol interesse allerlei vragen stelde. De man werd ontdekt aan zijn eigen haper in het geestelijke leven en voelde zich aangespoord om meer ernst te maken in zijn leven met de Heere God.

05 september (dag 16)

Vannacht ondanks ernstige vermoeidheid niet in slaap kunnen komen. De avond ervoor een bidstond en bespreking gehad met de vaders van de school. De Heere heeft het bijzonder goed gemaakt! Na zo’n avond is het hoofd overvol en lukt het niet om te slapen, gelukkig is er dan de mogelijkheid om niet te blijven woelen maar eruit te gaan en stil te worden met het Woord van God. De Heere is goed.

De dag is extra zwaar vanwege de korte nachtrust. Momenteel weeg ik 58 kg dat betekent dat ik nu in 16 dagen 9,5 kg ben afgevallen. Hopelijk zal dit niet veel meer worden…

De ochtendurine lijkt iets lichter te worden, dat geeft hoop dat de meeste gifstoffen nu afgescheiden zijn en er nu een periode van meer kracht zal aanbreken.

08 september (dag 19)

Laatste nacht goed geslapen, de andere nachten toch nog wakker geweest en in plaats van te liggen woelen de tijd benut om te lezen in het boek Handelingen. Bijzonder om op te merken hoe de Heilige Geest een centrale rol speelt in dit boek en hoe Zijn kracht en uitstorting vaak beschreven wordt in de context van vasten.

Hoewel de urine lichter van kleur wordt, ben ik nog steeds erg zwak. Al moet ik zeggen dat er vooruitgang in zit. Ik bemerk dat de zwakheid mij een diepere bewogenheid geeft met de zielen om mij heen. Tijdens het gebed kan een diepe bewogenheid mij overvallen, juist als ik bid om de bekering van anderen. Nu ik bijna op de helft van de vastenperiode ben, roep ik tot God, om de vervulling van de Heilige Geest, ik smeek om een totale genezing van mijn lichaam en soms mag ik dankbaar danken omdat ik geloof dat Hij het gaat schenken. Ik bid vurig of Hij ons als gezin wil verlossen van de openstaande schuld, die is ontstaan door de verkoop van ons huis. Als man en vrouw zijn wij vastbesloten om nooit meer schulden te maken en in de vrijheid te leven voor de Heere.

De laatste drie dagen heb ik het erg koud. Ik heb van de week, naast water afgewisseld met zo nu en dan wat kruidenthee, een kopje kurkuma thee gemaakt. Kurkuma heeft een sterk ontgiftende werking.

12 september (dag 23)

De laatste paar nachten goed geslapen. Gewicht 56,7 kg

Afgelopen weekeinde was het een zware strijd. Soms leek het of het lichaam het op zou geven. Zelfs een stukje door een winkel lopen was al te veel. De urine wordt steeds lichter van kleur het is nu licht geel. Vanaf dit weekeinde ben ik begonnen om ‘s avonds een kopje natuurlijke bouillon te drinken. Ik bemerk dat dit een positieve uitwerking heeft op de duizelingen. Steeds als ik opstond werd het helemaal zwart voor mijn ogen en moest ik mij vastgrijpen om niet te vallen, nu is dat nagenoeg weg.

Gisteren heb ik een goede dag gehad, zelfs energie gehad om mijn werkkamer op te ruimen.

In deze periode van verootmoediging vraag ik de Heere steeds om licht en wijsheid, maar ook om ontdekking of er nog zonden zijn die ik op moet ruimen. Vannacht kreeg ik een droom waarbij iemand mij aansprak op het feit dat ik kwaad over een ander gesproken had. Vanmorgen in het bos heb ik hierover met de Heere gesproken en werd ik verdrietig over het feit hoe gemakkelijk ik in achterliggende jaren kwaad heb gesproken over mensen die anders dachten dan ik dacht dat het moest. Wat is het veroordelen toch gemakkelijk. Hoewel ik grootgebracht ben in een cultuur waar oordelen heel gewoon is, werd het mij vanmorgen tot schuld. Ik heb deze zonde mogen belijden en in het geloof de vergeving ontvangen waarbij ik gelijk smeek om een wacht voor mijn lippen en bescherming zodat mijn lippen anderen alleen nog maar zullen zegenen.

Sinds het ongeluk van eind december 2016, waarbij ik bedolven werd onder 14 OSB platen die van zo’n 6 meter hoogte van een pallet gleden, heb ik veel last van mijn nek, dat zijn weerslag heeft op mijn hele gestel. Daarbij komt dat mijn rechteroor extra gevoelig is geworden voor geluiden. Sommige tonen doen echt pijn. Enige maanden geleden heb ik op advies van broeders een afspraak gemaakt met een therapeut die een atlas correctie kan uitvoeren met een speciaal apparaatje. Al die tijd heb ik er niet zo’n goed gevoel bij gehad en gehoopt dat ik de therapeut zou kunnen afbellen vanwege genezing. De laatste paar dagen krijg ik steeds meer geloof dat de Heere mij geheel gaat herstellen. En omdat de tijd van de afspraak steeds dichterbij komt, heb ik zojuist de telefoon gepakt en de therapeut afgebeld. Ze vroeg naar de reden, ik heb verteld dat ik een tijd afzonder met de Heere in vasten en gebed en dat Hij mij het geloof geeft dat ik volledig zal herstellen zonder haar tussenkomst. Ze respecteerde de keuze. Ik was zo blij met dit getuigenis waarbij ik God de eer mocht geven. Daarna begon ik dit vastenverslag bij te werken en deed iedere toetsaanslag op het toetsenbord mij extra pijn aan mijn oor, dat had ik nog niet eerder meegemaakt. Ik geloof dat de duivel hier een rol in speelt om twijfel en ongeloof te zaaien. Zojuist heb ik mijn hand op mijn oor gelegd en de pijn in de naam van Jezus bestraft en gebeden om genezing. Nu sla ik de toetsen aan zonder pijn. God is groot!

Eergisterenavond heb ik samen met Martine, mijn vrouw nagedacht over genezing. Allen die tot de Heere Jezus kwamen werden genezen. Allen die tot de 12 en 70 discipelen kwamen werden genezen, later lezen we van Petrus en Paulus van wonderlijke genezingen. Dit alles in de lijn van Jezus opdracht om het Evangelie te prediken, zieken te genezen en demonen uit te drijven.

‘En Zijn twaalf discipelen samengeroepen hebbende, gaf Hij hun kracht en macht over al de duivelen, en om ziekten te genezen, Lukas 9:1.’

‘En geneest de kranken, die daarin zijn, en zegt tot hen: Het Koninkrijk Gods is nabij u gekomen, Lukas 10:9.’

‘Want van velen, die onreine geesten hadden, gingen dezelve uit, roepende met grote stem; en vele geraakten en kreupelen werden genezen, Handelingen 8:7.’

Hij is immers gekomen om niet alleen de zonde te verzoenen aan het kruishout van Golgotha maar ook om onze krankheden te genezen.

‘Een psalm van David. Loof den HEERE, mijn ziel, en al wat binnen in mij is, Zijn heiligen Naam. Loof den HEERE, mijn ziel, en vergeet geen van Zijn weldaden; Die al uw ongerechtigheid vergeeft, die al uw krankheden geneest; Die uw leven verlost van het verderf, die u kroont met goedertierenheid en barmhartigheden; Die uw mond verzadigt met het goede, uw jeugd vernieuwt als eens arends, Psalm 103:1-5.’

Hoe meer deze waarheid tot mij doordringt hoe meer ik gelovig ga vertrouwen dat God alleen mijn kracht is en in Hem mijn Heelmeester volkomen genezing te verkrijgen is.

‘Maar dien den HEERE verwachten, zullen de kracht vernieuwen; zij zullen opvaren met vleugelen, gelijk de arenden; zij zullen lopen, en niet moede worden; zij zullen wandelen, en niet mat worden, Jesaja 40:31.’

‘En zeide: Is het, dat gij met ernst naar de stem des HEEREN uws Gods horen zult, en doen, wat recht is in Zijn ogen, en uw oren neigt tot Zijn geboden, en houdt al Zijn inzettingen; zo zal Ik geen van de krankheden op u leggen, die Ik op Egypteland gelegd heb; want Ik ben de HEERE, uw Heelmeester! Exodus 15:26.’

In Jesaja 53 vers 5 lezen we: ‘Maar Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden is Hij verbrijzeld; de straf, die ons den vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is ons genezing geworden.’

Later in Mattheüs 8 lezen we hoe de Heere Jezus de zieke schoonmoeder van Petrus geneest en dan de volgende verzen: ‘En als het laat geworden was, hebben zij velen, van den duivel bezeten, tot Hem gebracht, en Hij wierp de boze geesten uit met den woorde, en Hij genas allen, die kwalijk gesteld waren; Opdat vervuld zou worden, dat gesproken was door Jesaja, den profeet, zeggende: Hij heeft onze krankheden op Zich genomen, en onze ziekten gedragen, vers 16,17.’

En de kracht die in Christus was, heeft Hij door Zijn Geest gegeven aan hen die Hem liefhebben, volgen en gehoorzamen.

‘Die geloofd zal hebben, en gedoopt zal zijn, zal zalig worden; maar die niet zal geloofd hebben, zal verdoemd worden. En degenen, die geloofd zullen hebben, zullen deze tekenen volgen: in Mijn Naam zullen zij duivelen uitwerpen; met nieuwe tongen zullen zij spreken. Slangen zullen zij opnemen; en al is het, dat zij iets dodelijks zullen drinken, dat zal hun niet schaden; op kranken zullen zij de handen leggen, en zij zullen gezond worden, Mark. 16:16-18.’

Juist nadat wij samen in het geloof de Heere gedankt hadden voor deze bijzondere gave en het geloof om dit in de praktijk te brengen, kwam onze Jonathan de volgende dag thuis met verschrikkelijke buikpijn, zodat hij schreeuwde van de pijn. Daar stond ik in strijd, wat nu te doen, nadat hij op de bank ging liggen, heb ik mijn hand op zijn buik gelegd en de Vader gedankt dat de pijn in Jezus Naam zou verdwijnen. Na de eerste keer gebeurde er niets, mijn geloof greep moed en opnieuw spraken we herstel en genezing uit in de Naam van Jezus. De pijn werd minder, na vier keer was de pijn geheel verdwenen en hebben we samen de Heere gedankt. Wat een zegen! God is getrouw, Zijn beloften zijn vast en zeker en zij die op Hem vertrouwen zullen nooit beschaamd worden. Aan Hem alle eer.

Nog 17 dagen te gaan, ik ben vol goede moed en verlangend zie ik uit naar omhoog hoe de Heere Zichzelf meer aan mij zal openbaren in deze bijzondere tijd. Ik verlang naar de vervulling van de Heilige Geest, om zonder vrees voor mensen met alle liefde, eenvoud en ernst het Woord van God te verkondigen in deze tijd van grote verwarring. Ik verlang naar een helder hoofd dat niet steeds gebukt gaat onder geheugenverlies. Ik verlang naar volledig herstel van alle klachten en naar de verlossing van de nog steeds openstaande hypotheekschuld, die als een zwaard boven ons hoofd hangt. Maar de Heere zij geprezen, Hij gaat voorzien.

19 september (dag 30)

Het gewicht schommelt een beetje rond de 56 a 57 kg en lijkt zich dus te stabiliseren.

Lichamelijk ben ik erg verzwakt, het kost mijzelf moeite om een aantal meter te lopen. Ik weet dat dit niet normaal is gezien de ervaringen die ik gelezen heb van andere mensen. Normaal gesproken ben ik ook erg zwak en nu in deze periode van vasten lijkt alle vermoeidheid tot een climax te komen. Het is een zware beproeving, juist ook omdat ik geloof dat de Heere als Mijn Heelmeester mij geheel gaat herstellen. Een aantal dagen geleden begon mijn borst te jeuken en zag ik rondom beide tepels een rode uitslag, deze groeit en jeukt vervelend. In de achterliggende jaren ben ik verschillende keren door een teek gebeten en eens heeft de arts naast Lyme ook candida geconstateerd. Dit is een van nature aanwezige schimmel in de darmen die als zij geheel onder controle is geen enkele last veroorzaakt. Echter als zij zich vanwege zwakte, vaak als gevolg van antibiotica, gaat vermeerderen dan doen zich een scala aan klachten voor, waaronder ernstige vermoeidheid. Het lijkt erop dat de Candida nu door het lichaam wordt aangepakt. De Candida leeft op voornamelijk op suikers. In deze periode van vasten wordt het lichaam niet gevoed, dus zou de Candida niet moeten kunnen groeien. Tegelijk is mijn weerstand erg laag dus blijft het de vraag wat er nu gebeurt. Onze hoop blijft op God al probeert de duivel mij wijs te maken dat ik er maar snel mee moet stoppen.

Candida is moeilijk te behandelen, toch zijn er hulpmiddelen. Vermijd bepaald voedsel waarop de Candida groeit, zodat zij kan uitsterven. Ik heb er biddend voor gekozen om de laatste tien dagen gebruik te maken van wat ondersteuning voor de darmen. Ik slik dagelijks wat Molkosan, Chlorella, Spirulina en Probiotica in de hoop dat de darmflora zich hersteld en de Candida overgroei verdwijnt.

Naast deze lichamelijke klachten, merk ik hoe de Heere op allerlei manieren openingen geeft om het Woord te delen in alledaagse gesprekken en op familie ontmoetingen. Het is heerlijk om te eravren dat er geloof groeit om in de Naam van de Heere Jezus vrijmoedig te bidden voor zieken. Jonathan heeft in de achterliggende dagen twee keer erge hoofdpijn gehad, die verdween na aanhoudend gebed terwijl mijn hand op zijn hoofd lag. Terwijl ik met een broeder in gesprek kwam stelde hij mij de vraag of ik met hem wilde bidden. Terwijl mijn hand op zijn hoofd lag en ik begon te bidden, begon hij vreemd te schreeuwen en helemaal te trillen, in de naam van de Heere Jezus heb ik toen de duivel bestraft en geboden te vertrekken, de broeder werd rustig. Hoewel ik voor zijn blinde oog bad en er op dat moment geen herstel plaats vond, blijf ik vol goede moed dat we moeten doen wat de Heere van ons vraagt. Ik leef niet meer maar Christus leeft in mij, het zijn niet mijn handen die opgelegd worden, het zijn de handen van Christus en meer dan gehoorzamen kan ik niet doen. Geve God mij meer vrijmoedigheid, geloof en vertrouwen opdat wij bergen kunnen verzetten in Zijn Naam. Tot eer en glorie van God de Vader, door Zijn Zoon en de krachtige werking van de Heilige Geest.

25 september (dag 36)

Hoewel de vermoeidheid en zwakte van het lichaam erger is dan ooit, geniet ik de vrede in Christus en ben ik dankbaar dat Hij mijn kracht is in deze periode. Er blijft werkelijk niets over om te roemen in mijzelf. Ik merk dat de zwakte mij soms erg prikkelbaar maakt. Dit werpt mij terug op mijn Zaligmaker en laat mij zien dat ik in alles alleen van Hem afhankelijk ben. De achterliggende jaren slaap ik iedere middag een poosje om te kunnen overleven. Zodra ik ga liggen val ik in een diepe slaap. Nu tijdens het vasten ervaar ik de laatste tijd dat ik nauwelijks slaap maar toch heerlijk uitrust. De momenten zijn ook erg hard nodig. Sommige dagen moet ik twee keer over een uur rusten. Wat mij opvalt is dat ik veel rustiger in bed lig, ik kan maar zo een hele nacht op mijn rug liggen terwijl ik juist een echte draaier ben. De afgelopen vijf dagen zijn mijn darmen op de één of andere manier weer op gang gekomen en scheidt ik dagelijks wat harde ontlasting af. Gezien het feit dat ik alleen maar vloeibare stoffen nuttig moeten dit oude resten zijn die waarschijnlijk, door het gebruik van de darm ondersteunende middelen, nu vrijkomen.

Nog vijf dagen en dan zal deze bijzondere periode van gebed, verootmoediging en verblijding in de Heere worden afgesloten. Ik zie reikhalzend uit naar de vervulling van de Heilige Geest, terwijl ik ondertussen bemerk dat er momenten van gebed zijn die krachtiger zijn dan ooit tevoren. Daarnaast verwacht ik verlossing van al mijn zwakheden en de verlossing van de openstaande financiële schuld, dit alles tot eer van Hem die mij heeft liefgehad met een eeuwige liefde. Ik bid dat de periode na het vasten een vernieuwde weg is van toewijding aan en liefde tot mijn Heiland door Hem te volgen en in alle vrijmoedigheid Zijn blijde boodschap te verkondigen, gepaard gaande met tekenen en wonderen gewerkt door de Heilige Geest.

Ik bid dat mijn Vader mij draagt in de ure van de verzoeking die er dagelijks is. De zorg, de zwakte en het ongeloof als het gaat om genezing, proberen mij te drukken. Maar in de Naam van Jezus mag ik tot op vandaag overwinnen, glorie alleen aan de Heere.

27 september (dag 38)

Gisterenavond ben ik bijzonder bemoedigd doordat een broeder uit het land mij belde en met mij deelde dat hij samen met nog twee broeders op het hart hadden gekregen om met mij de laatste drie dagen te vasten en te bidden. Deze broeders, ken ik persoonlijk erg goed. Het is voor mij een bijzondere bemoediging dat de Heere door Zijn Geest de harten van deze broeders heeft bewogen om dit met en voor mij te doen. Wat een vreugde om zo samen de eenheid in Christus te beleven en te weten dat er medestrijders zijn. Zij vasten en bidden voor mijn volledige herstel. Geve God ons zijn rijke zegen op deze gebeden.

Afgelopen nacht heb ik een goede nacht gehad, ik was van plan te lezen uit Mattheus 4 waar we lezen over de periode van 40 dagen vasten van de Heere Jezus en de verzoeking van de satan in de woestijn. Vooraf las ik Maleachi 4 en werd bemoedigd en aangespoord om te blijven bij de eenvoudige waarheid van Gods Woord geopenbaard door heel de Schrift. De Goddeloze (zij die de wet verlaten) zullen vergaan maar ulieden daarentegen die Mijn Naam vreest zal de Zon der gerechtigheid opgaan. Daar staat ook de belofte van genezing onder Zijn vleugelen. Gedenk de wet van Mozes… Ik las daarna Mattheüs 4 waar de Heere Jezus de satan antwoord uit de wet van Mozes. ‘De mens leeft niet bij brood alleen maar bij alle Woord dat uit de mond Gods uitgaat’ (Deut. 8:3), daarna ‘Gij zult de Heere uw God niet verzoeken’ (Deut. 6:16) en daarna, ‘De Heere uw God zult gij aanbidden en Hem alleen dienen’ (Deut. 6:13). Wat een zegen om Deuteronomium 6, 7 en 8 achter elkaar te lezen. Daar vinden we de aanmaning om de wet te overdenken, daarover te spreken met onze kinderen en daarbij te leven. Rijke zegeningen worden beloofd op het houden van deze geboden en daartegenover een vloek voor hen die Gods wetten verlaten. Deze belofte spreekt mij steeds opnieuw aan. “En de HEERE zal alle krankheid van u afweren, en Hij zal u geen van de kwade ziekten der Egyptenaars die gij kent, opleggen, maar zal ze leggen op alle die u haten, Deutr. 7:15.” Ik zie uit naar de vervulling van deze belofte!

Verder heb ik de nabijheid van de Heere ervaren in de stille momenten van deze nacht, ik nam in de vroege morgen wat Griekse yoghurt gemend met Molkosan, en probiotica en ervaarde Gods zegen, die ik mocht leggen op deze versterkende drank. Bemoedigd ben ik nog wat gaan rusten, waar ik een vreemde ervaring had. In een lichte wolk van vrede kreeg ik een pand op mijn hart gelegd waar wij als school in zouden kunnen. In mijn hoofd ontstonden allerlei plannen om hierop in te springen, toch meen ik dat ik biddend moet wachten op een bevestiging. Als God voor ons uitgaat dan zal het alles welgelukken. Verder kwam de tekst uit Jesaja 40 mij in de nacht in gedachten waardoor ik bemoedigd werd. ‘Maar die den HEERE verwachten, zullen de kracht vernieuwen; zij zullen opvaren met vleugelen, gelijk de arenden, zij zullen lopen en niet moede worden, zij zullen wandelen en niet mat worden.’ Wat een belofte voor hen die Hem verwachten. Ik zie uit naar de vervulling van al deze heerlijke beloften. Want, God is getrouw en Zijn Woord is ja en amen.

28 september (dag 39)

Zonder strijd geen overwinning…

‘En als Hij veertig dagen en veertig nachten gevast had, hongerde Hem ten laatste. En de verzoeker tot Hem gekomen zijnde…Matth 4:2,3’

De duivel zit niet stil en ook in deze periode van vasten is hij mij niet vergeten. We zijn al door veel zware momenten van aanvechting heen gegaan. Vaak heb ik gedacht ik stop ermee, het lichaam trekt het niet meer. De laatste dagen kom ik nauwelijks vooruit met lopen en moet ik de trap naar de bovenverdieping echt beklimmen met laatste krachtinspanning. Dit alles maakt dat ik soms erg kort kan reageren op dingen die mij energie kosten. Dit maakt het voor mijn lieve vrouw en zoon niet gemakkelijk. De ernstige klachten hebben te maken met het feit dat de candida geen suiker meer toegediend krijgt en nu opspeelt en zich door het lichaam verspreidt. We noemen deze verschijnselen de Candida “Die off” symptomen. Het is normaal gesproken bij ieder persoon die dit ondergaat een verschrikkelijk zware weg en nu ik het in deze periode van niet eten en zwakte onderga, is het bijna ondragelijk. Het lichaam heeft geen enkele reserve en het lijkt er soms op dat ik zal sterven. Maar ik geloof en vertrouw dat de Heere mij hierin nabij wil zijn en de middelen die ik nu nuttig ter bevordering van het uitsterven wil zegenen.

Toch heb ik gemerkt dat ook nu net als bij de Heere Jezus de duivel weer komt met de verleiding van eten. Het is namelijk zo dat bij het afrekenen met candida een streng anti candida dieet gevolgd moet worden. Dit houdt in dat bepaalde voedingsmiddelen voor een periode vermeden moeten worden om de candida niet te voeden. Ik heb hier een lijst van uitgeprint en met mijn vrouw gedeeld. Gisterenavond kregen wij hier wat discussie over, zij stelde dat als ik mij aan deze lijst zou gaan houden, ik geen geloof had op herstel. Ik zou namelijk na deze periode van vasten weer helemaal gezond zijn en dus helemaal niets hoeven aanpassen. Het feit is dat wij als gezin gezond eten, wij houden ons aan de Bijbelse spijswetten, eten geen schadelijke E-nummers en vermijden kant en klaar producten. We eten zoveel mogelijk wat de natuur ons aanreikt omdat wij weten dat veel gezondheidsproblemen van vandaag te danken zijn aan het koolhydraat rijke voedsel, dat gericht is op consumptie en bevrediging. Mijn vrouw is een echte kok en maakt heerlijk eten klaar, nu komt de spanning op haar af dat ze alles moet gaan omgooien en dat terwijl wij helemaal geen geld hebben voor vette vis, gezond vlees en veel verse groenten. We spraken hierover met elkaar, ik voelde mij vanbinnen bestreden, is het nu ongeloof van mij of het gebruik maken van de kennis en de middelen? Maar als ik toch herstel ontvang dan kan ik toch gewoon de gezonde maaltijden van mijn vrouw nuttigen? Na met elkaar gesproken te hebben, meende ik dat het goed was, dat zij zou koken voor haarzelf en onze zoon en dat ik voor de komende periode voor mijzelf zou zorgen. We brachten samen onze zorg bij de Heere en tijdens het bidden kreeg ik geloof om alles wat mijn vrouw mij zou voorzetten gewoon te eten en niet apart te doen. Het was heerlijk om mijn zorg als zonde te belijden en te geloven dat de Heere alles recht zou maken. Ik heb mijn zonde van ongeloof en veroorzaakte spanning aan mijn vrouw beleden en de vrede genoten.

De nacht heb ik geruime tijd in gebed doorgebracht waarbij de nood erg hoog opliep, nog twee dagen te gaan en nog steeds geen gebedsverhoring op de drie punten die ik dagelijks bij de Heere breng. De vervulling met de Heilige Geest of de doop met de Heilige Geest waar ik zo naar verlang moet ik nog missen. De gezondheid lijkt eerder slechter te worden dan te verbeteren en de schuld staat nog steeds open. Het was tijdens het bidden dat ik mijzelf voor de rode zee zag staan, verlost uit Egypte maar nu liep alles dood, terwijl ik riep tot de Heere was het afslof ik het pad gebaand zag worden en de vreugde mijn hart vervulde, ik heb gedankt voor de aanstaande verlossing. Ik moet niet zien op de omstandigheden, op de symptomen, maar op God die overal boven staat. Verder werd ik geleid door de woestijn waarbij ik de zegeningen van de afgelopen veertig dagen mocht overdenken. Wat een momenten van verootmoediging, ontdekking aan mijn zwakte en zondige bestaan en wat een genadige ontfermingen heb ik genoten. De Heere liet mij zien dat mijn vlees zo nu en dan toch geprikkeld wordt om zich te richten op aardse dingen, het is heerlijk als je dit alles mag verliezen en door Gods liefde wordt overwonnen. Maar zie daar, daar stond ik voor de muren van Jericho. Zou het wel ooit goedkomen, zou ik echt in twee dagen hersteld worden, verlost worden van de schuld en de volheid van de Heilige Geest genieten? Ik riep tot de Heere en heb Hem belooft om zolang mijn lichaam het toelaat bij verhoring van deze gebeden maandelijks mijn dankoffer te brengen in de vorm van drie dagen vasten, met het doel Hem te eren, mijzelf te verootmoedigen en meer en meer Zijn gemeenschap in heilige afzondering te genieten. Drie dagen, voor elk gebedspunt één dag, dit tot getuigenis zolang ik leef dat de God van Elia nog leeft en mij heeft vervuld met Zijn Geest, genezen van mijn ziekte en verlost van de financiële schuld. Wat een vreugde vervulde mijn hart, wat een getuigenis zou het zijn van Gods grootheid en de waarheid van zijn Woord dat Hij hen hoort die tot Hem roepen. Ik zag mijzelf liggen en kloppen aan de deur van een vriend die met zijn kinderen in de slaapkamer was en die toch zijn vriend niet in de kou zou laten staan maar hem voorzien van het brood waar hij om vraagt (Luk. 11:5-13). “O Vader hoor dan mijn gebed”, zo riep ik tot God, een vreugde vervulde mijn hart en ik mocht danken voor datgene wat God ging bewerken. Het was alsof de muren van Jericho instorten op het gejuich.

Die nacht beleefde ik in mijn hart de gemeenschap met de drie broeders die met mij mee zuchten en vasten. Het was alsof Aäron en Hur mij ondersteunde in de te voeren strijd. Ik mocht voor hen en hun persoonlijke noden bidden. Daarna bemoedigde de Heere mij met de woorden uit Jesaja 58, 59 en 60. Hij zal voorzien!

Vanmorgen hebben we als gezin de Heere gedankt voor zijn goedheid.

Nadat ik dit verslag geschreven had, heb ik met de drie broeders gedeeld hoe de Heere mij vannacht geleid had. Ik deelde de diepe strijd maar ook het geloof in herstel en deelde met hen het gedeelte uit 2 Kronieken 20 waar Josafat de Heere in radeloosheid aanroept en waar de Heere gaat bekend maken dat Hij voor hen zal strijden. Josafath gelooft het woord van de HEERE en stelt zangers aan die voor de soldaten uit gaan. Al juichend “Looft den HEERE, want Zijn goedertierenheid is tot in eeuwigheid.’ De HEERE geeft op wonderlijke wijze de overwinning, zonder dat het volk hoeft te vechten. Wat is God groot. Laten wij juichen want de muren van Jericho zullen vallen, ja juichen want iedere vijand wordt verslagen in de Naam van onze HEERE. De HEERE zal voor ons strijden en wij mogen stil zijn!

Terwijl ik dit deelde werd mijn hart verbroken en ben ik voor mijn bed gevallen waar ik tot de HEERE heb geroepen. Wat er precies gebeurde kan ik niet beschrijven maar ik heb zo hard en intens gehuild als nooit tevoren, alles brak vanbinnen en in een totale overgave riep ik om ontferming en verhoring van de gebeden, ik smeekte om uitkomst en verlossing en de vervulling van de Geest. Nog nooit heb ik zo gehuild en geroepen als in dit onvergetelijke moment. Ik riep, “HEERE ik laat u niet gaan tenzij gij mij zegent”. Ik begon te juichen en te danken dat de HEERE de overwinning zou geven en zong: ‘U alleen U loven wij, ja wij loven u o HEERE, want uw Naam zo rijk van eer is tot onze vreugd nabij. Dies vertelt men in het land, alle wonderen van Uw hand.’ Ik dankte de HEERE dat Hij mij vervulde met Zijn Geest, mij zou genezen en de schuld van ons zou afnemen. In een gezicht zag ik mijzelf mijn vader en mijn moeder omhelzen en vertellen dat de schuld van ons is afgenomen en terwijl ik heel hard huilde begon ik intens te lachen, alles leek over elkaar heen te rollen, wat een gebrokenheid. O, in dat moment ervaarde ik zoveel liefde tot de HEERE maar ook tot mijn ouders dat ik voor hen bad of deze gebedsverhoring zou leiden tot hun zaligheid. Terwijl huilen, schreeuwen en lachen elkaar afwisselden daalde een hele diepe vrede in mijn hart, het was als het suizen van de stilte zoals Elia dat ervaarde (1 Kon 19) en ik twee keer eerder in mijn even heb ervaren.

Alles werd stil en een diepe gerustheid kwam over mijn hele lichaam en geest.

Na een half uur zo stil te zijn geweest kreeg ik bezoek van een broeder. We hebben samen gehuild, gebeden en gedankt voor zoveel genade bewezen aan een schuldige zondaar. Wat is de HEERE goed. 39 dagen waren nodig om dit harde hart geheel te verbreken te verootmoedigen en te vullen.

Nadat de broeder weer naar huis was. Ging de bel en stonden er twee engelen voor de deur, zusters die 50 kilometer verderop woonden maar naar ons huis kwamen om ons te overladen met eten. Wat een weldaden, hoewel wij kritisch zijn als het gaat over wat wij wel en niet eten, was alles wat zij brachten rijk voedsel dat geheel past binnen onze overtuiging en wensen. De Heere heeft hun harten geneigd, handen bestuurd en door de liefde gedreven gebracht om ons te verwonderen over zoveel liefde en trouw van God.

Het was ‘s avonds dat we samen tijdens het eten nadachten over de wonderlijke weg die de Heere met ons gaat. Wat kunnen beproevingen diepgaan. De Heere beproefd ons of wij werkelijk in Zijn weg willen gaan. Ik bedenk mijzelf dat ik enige weken geleden dacht dat ik zou sterven van zwakte en gedrongen werd te stoppen met vasten. Toen was daar een stem in mijn hart: ‘Zou je dan stoppen voordat je de zegen in ontvangst hebt mogen nemen? ‘Als wij de Heere beloven veertig dagen in gebed en vasten af te zonderen, zouden wij dan moeten of mogen stoppen? Jakobus zegt: ‘Vernedert u voor den Heere, en Hij zal u verhogen.’ Kan Hij dan verhogen als wij weglopen bij onze roeping? Het was een heerlijk gesprek samen, waarbij we geloofden dat de Heere uitkomst zou geven. Het was nu de avond van de 39e dag, we geloofden en beleefden dat het grootste gebedspunt in vervulling was gegaan. De Heere had Zijn Geest in overvloeiende genade doen genieten in de volheid van heel mijn hart en ziel. Ik ervaarde deze vrijheid in de Geest tijdens het delen met vrouw en zoon. Wat een dankbaarheid! Hem alle eer!

Maar de andere twee punten staan nog open…

We lazen samen Mattheüs 6 waarbij de Heere Jezus ons bemoedigd door ons te wijzen op het gras en de vogels waar Vader zorg voor draagt, zou Hij dan niet veel meer voor Zijn kinderen zorgen? We werden getroost door de woorden: ‘Zoek eerst het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid en al het andere zal u toegeworpen worden.’ Het zoeken van Zijn Koninkrijk, het verheerlijken van Zijn Naam en heel de wereld bekend maken met die Enige Naam onder de hemel waardoor mensen moeten maar ook kunnen zalig worden, dat was en is ons verlangen. Zou Hij dan niet al het andere ook schenken? We dankten de Heere voor het verhoren van de nog openstaande gebedspunten. Mijn vrouw dankte voor het volledig herstel van mijn zwakke lichaam en de verlossing van de schuld. Onze zoon dankte de Heere dat Hij vandaag de schuld zou oplossen, dat pappa zou herstellen en bad toen voor zijn diepe wens om naar Israël te kunnen gaan. Hij dankte de Heere Jezus dat hij in Israël de plaats zou mogen bezoeken waar Hij geboren is, de plaats waar Hij is opgevaren maar ook de plaats waar de Heere Jezus stierf voor zijn zonden en die van papa en mama. Onze harten werden verbroken, wat een vreugde om dit uit de mond van je zoon van 10 te mogen horen. Zelf had ik nog nooit zo gekeken naar een reis naar Israël.

Een geliefde broeder van ons is voor minstens een jaar naar Israël om daar te studeren. Vele keren is hij daar geweest en heeft ons onlangs uitgenodigd om hem komende februari 2018 te komen bezoeken. Hij kan ons dan rondleiden door het beloofde land. We hebben dit verzoek in liefde en verlangen aanvaard maar weten niet hoe we dit ooit kunnen ondernemen. Mijn vrouw en ik hebben er met elkaar over gesproken en het volgende voor de Heere neer gelegd. Zoals ik al beschreven heb, heb ik in de achterliggende periode de dokter die mijn nek zou behandelen voor Whiplash afgebeld en in het geloof gezegd dat de Heere mij zou genezen. Al lange tijd had ik een envelop staan waarin ik spaarde voor deze arts. Wij besloten in het gebed dat dit geld voor Israël zou zijn als de Heere op wonderlijke wijze de envelop verder zou vullen tot een bepaald bedrag dat via giften door de brievenbus zou binnenkomen. Met daarbij de smeking dat eerst de schuld zou afgelost zijn opdat het gaan naar Israël niet in een kwaad daglicht zou komen te staan. Dat dit een beproeving van ons verlangen is dat moet duidelijk zijn. Er was namelijk al langere tijd geen gift via de brievenbus binnengekomen. Het aan de Heere voorgelegde bedrag is fors en daarbij komt dat de schuld nog openstaat.

Nu dankte onze zoon dat hij naar Israël zou gaan… Wonderlijker wijs is er een week nadat wij dit gebedspunt bij de Heere gebracht hadden en onze zoon er iedere avond hardop voor gebeden heeft een envelop met geld door de brievenbus gekomen. Echter nog lang niet genoeg.

Terwijl onze zoon zijn gebed afsloot ging de telefoon. Ik pakte op en sprak een broeder elders uit het land. Hij vertelde mij dat hij vernomen had dat wij een openstaande schuld hebben vanwege het verkopen van ons huis. Daar achteraan sprak hij: ‘Broeder, vanaf nu is de schuld niet meer van jou! Mijn vrouw en ik hebben gisteren besloten de schuld op ons te nemen.’ Deze woorden hebben een impact gehad die niet te omschrijven zijn. Ik begon hard te huilen, alle emotie van de achterliggende jaren leken ineens uit mij te vloeien. Verdriet, blijdschap onuitsprekelijke dankbaarheid overweldigden elkaar en maakte mij compleet buiten mijzelf. Mijn vrouw die buiten was kwam verschrikt kijken wat er gebeurde, ik gaf haar de telefoon terwijl ik onbedaarlijk huilde. Ik zag haar weglopen en hoorde hoe ook zij begon te huilen. Ze verbrak de verbinding en samen hebben we elkaar omhelsd in een onbedaarlijk huilen. Onze zoon kwam binnen van het uitlaten van de hond en zag met verschrikte ogen aan wat er gebeurde. Hij riep: ‘wat is er?’ Ik probeerde hem duidelijk te maken dat er zojuist een engel had gebeld die vertelde dat de schuld van ons was afgenomen. Hij klemde zich om ons heen en huilde met ons mee terwijl hij riep: ‘Dank u Heere, o dank U!’ Dit moment is onvergetelijk geworden, wat hebben wij daar samen staan huilen, danken en de Heere geloofd en geprezen.

Wat zijn Gods wegen toch wonderlijk en wat is, Zijn tijd, toch de beste tijd.

De broeder vertelde dat hij de dag ervoor met zijn vrouw in het gebed besloten had de schuld over te nemen maar moest nog een nacht en een hele dag wachten voordat hij belde. Eerste moesten wij als man en vrouw de strijd tegen het ongeloof nog overwinnen. Terwijl mijn vrouw geloofde dat ik zou genezen was ik bezig met een aangepast dieet… eerste moesten wij dit samen bij de Heere brengen, ik moest mijn schuld tegenover de Heere en mijn vrouw belijden en samen moesten wij de vrede in de Heere genieten dat ik alles zou eten na de periode van veertig dagen. Omdat Hij mij zal genezen! Eerste moest ik de morgen van de 39e dag met mijn zoon in gesprek om hem mijn ongeduld te belijden en uit te leggen dat we samen in afhankelijkheid van de Heere onze weg zouden gaan. Eerst moest de nacht mij totaal tot overgave brengen en moest ik de Heere de belofte doen om drie dagen per maand te vasten als dankoffer voor de verhoring van de gebeden. Eerst moest ik in de morgen in totale gebrokenheid tot overgave komen en de vervulling van de Geest ontvangen waarbij het geloof in mijn hart gewerkt werd dat de schuld zou worden opgelost terwijl ik in een gezicht zag hoe ik mijn vader en moeder omhelsde en hen vertelde dat de schuld was opgelost. Eerste moesten er nog engelen komen om ons rijkelijk van boodschappen te voorzien. Nu was de tijd van verhoring aangebroken, nadat wij Mattheüs 6 hadden gelezen en mijn zoon mocht danken voor Israël. O wat werkt God toch ordelijk en wonderlijk in Zijn onuitsprekelijke wijsheid en goedheid.

Die avond is een avond om nooit te vergeten, wat een vreugde, verwondering en overlopende blijdschap. Eindelijk mochten we weten dat nu niet alleen in Gods genade door het bloed van de Heere Jezus onze schuld van zonden was verzoend maar ook de zware financiële schuld, die ons zolang heeft gedrukt, door Hem is afgenomen.

Hallelujah, wat een vreugde om een kind van God te zijn. Wat een beproeving maar ook wat een verhoring! Zouden wij ooit nog aan Hem twijfelen?

29 september (dag 40) (Gewicht 57,5 KG)

Het is te begrijpen dat deze nacht een nacht van vreugdevolle dankbaarheid in dankzegging is geweest waarbij we tegelijk dankten, dat ondanks de totale zwakte die we nog steeds ervaarde, het lichaam zou genezen.

Want als God de vorige twee punten heeft verhoord, waarom dan ook niet het laatste punt? Vannacht overdacht ik nogmaals voor het laatst van de vastenperiode de heerlijke hoofdstukken 58, 59 en 60 van Jesaja. Wat een vermaningen, onderwijzingen en liefdevolle beloften. Nooit zal ik deze hoofdstukken meer vergeten.

Bijzonder genoot ik van de hoofdstukken 9 en 10 van Daniël waarbij hij vast en bidt en verhoord wordt aan het einde van zijn vasten terwijl de Heere beide keren zijn gebed al in het begin hoorde en in vervulling wilde brengen. Wat een beproeving! En wat een bemoedigend onderwijs voor ons, die op de Heere wachten. Hoe heb ik nu al 40 dagen geroepen om genezing terwijl ik mag pleiten op de woorden van Jesaja 40 vers 31: ‘Maar die den HEERE verwachten, zullen de kracht vernieuwen; zij zullen opvaren met vleugelen, gelijk de arenden, zij zullen lopen en niet moede worden, zij zullen wandelen en niet mat worden.’

Vanmorgen deelde ik tijdens de maaltijd van vrouw en zoon de achterliggende nacht en de bemoedigingen uit Daniël 9 en 10. Hoe hebben wij, net als Daniël, ervaren dat de Heere ook onze gebeden heeft gehoord en op het allerlaatst na een diepe beproeving heeft willen vervullen. Ik zei tegen onze zoon: ‘Lieve jongen, als de Heere dit alles zo heeft uitgewerkt dan mag ook jij weten dat de Heere jouw dankgebed voor Israël al lang heeft gehoord.’ Terwijl we daarover zaten te praten moest hij een windje laten, ik gebied hem om dat in de gang te doen, hij rent weg en begint in de gang spontaan te roepen: ‘De Heere, de Heere, de Heere.’ Wij roepen: ‘Wat is er met de Heere?’ Al springend komt hij binnen met een envelop in zijn hand, waarop staat geschreven: ‘Gods zegen!’ Hij opent de envelop en tot onze grote verbazing zit daar het grote nog missende bedrag voor Israël in. Het is te begrijpen dat er spontaan drie huilende mensen hun vreugde en verwondering niet op konden. Wie is toch de Heere, Die dit alles zo wonderlijk, overweldigend en achter elkaar laat gebeuren? Hij stuurde een engel met een envelop pas op de dag dat de schuld was weggenomen en de weg naar Israël voor ons open lag.

Wat een bemoediging ook voor onze zoon, om alleen nog maar te vertrouwen op de Heere en Zijn trouwe zorg.

Zouden wij ooit nog bezorgd zijn om brood en kleding? We hebben in de achterliggende jaren tijden van armoede en grote zorg gekend. Ook recentelijk hebben wij momenten gehad dat er boodschappen gedaan moesten worden, maar dat er geen geld was voor boodschappen. Maar zouden wij na deze ervaringen ooit nog twijfelen of bezorgd zijn? Zal de Heere niet voorzien in mensen waarvan harten geneigd worden om geld over te maken op onze rekening of in een envelop in onze brievenbus te doen? Geprezen zij Zijn naam. Hij kent onze nood en het verlangen van ons hart om te gaan in de roeping waarin Hij ons geroepen heeft om de mensen te wijzen op Jezus Christus en Dien gekruisigd. Zou Hij dan niet zorgen dat Zijn arbeider het loon op Zijn tijd en wijze ontvangt? Hijzelf heeft gezegd: ‘Zoek eerst het koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid en al het andere zal u toegeworpen worden.’

Na deze diepe verwondering en grote blijdschap ging ik mijzelf douchen en terwijl ik mijn borst voor de spiegel zie, ontdek ik dat op deze 40ste dag mijn borst geheel schoon is! O, wat een vreugde, zou er voor God iets te wonderlijk zijn? Hoewel mijn lichaam nog zwak is geloof ik dat God mij geheel genezen heeft! Nu mag na veertig dagen mijn immuunsysteem en energie weer opgebouwd worden door ons te voeden met dat wat de Heere ons geeft.

Op de avond van deze 40ste dag hebben wij als gezin het brood gebroken en de wijn gedronken ter gedachtenis aan wat de Heere Jezus voor ons heeft gedaan in Zijn dood en opstanding. O, wat een onuitsprekelijke vreugde hebben wij daarin genoten, wat een verkwikking om na veertig dagen het brood te nuttigen waarin we Christus verheerlijken, proeven en smaken. Wat een diepe verwondering om de wijn te drinken die ons wijst op het bloed dat Hij gestort heeft voor onze zonden terwijl wij verlangend uitzien naar het moment om samen met Hem de vrucht van de wijnstok te genieten. Dan zingt ons hart: ‘O, Kom Heere Jezus, ja kom spoedig!’

Na deze vreugdemaaltijd hebben wij als gezin voor het eerst weer alle drie gegeten. Als er ooit een maaltijd is geweest die me zo lekker heeft gesmaakt dan is het de maaltijd van vandaag geweest! Wat een dankbaarheid vervult het hart om te mogen eten dat wat God ons geeft!

Daarna zijn we naar mijn vader en moeder gegaan om hen te vertellen hoe de Heere heeft gedaan boven bidden en verwachten. Wat een vreugde ook voor mijn ouders, die in deze wonderlijke weg, nu verlost werden van hun borgstelling over de schuld die wij hadden openstaan. Wat een bevrijding! We hebben samen genoten en feest gevierd in stille verwondering. Groot is de trouw van onze hemelse Vader!

Veertig dagen van vasten liggen achter ons, een tijd om nooit te vergeten. Wat heb ik veel moeten leren. Wat heeft de Heere mij een dieper inzicht gegeven in Zijn genade tegenover mijn zonde en ontrouw. Wat heeft Hij ons overvloedig gezegend, bevrijd en vervuld.

We hebben als gezin gebeden dat deze periode van veertig dagen een onvergetelijke zou worden waarbij wij later zouden spreken over een tijd van voor de veertig dagen vasten en over een tijd van na het vasten. Dit is werkelijkheid geworden. Daarbij komt dat ik nu iedere maand mag terugdenken aan deze bijzondere periode terwijl ik mijzelf afzonder in drie dagen van vasten en gebed. Heerlijk om een tiende deel van de maand aan de Heere te geven. Het is mijn verlangen dat deze dagen van vasten mij meer en meer zullen zegenen tot opbouw van Zijn Koninkrijk.

In de achterliggende periode heb ik iedere nacht genoten van mijn omgang met de Heere in bidden, danken en Bijbellezen. Ik heb de Heere gebeden of Hij mijn kracht zo zal vernieuwen dat ik in de nachten die ons nog wachten de energie zal hebben om ook daarvan een tiende deel aan Hem te mogen geven. Want ik geloof en weet dat het geven van onze tienden een rijke zegen met zich mee brengt. Ik geloof en weet dat deze gebeden en deze momenten van gemeenschap met God mijn Vader, mij, mijn gezin en de bediening waarin Hij ons geroepen heeft tot rijke zegen zal zijn.

In mijn hart is maar één verlangen, dat is alleen nog maar te leven voor de Heere, te wandelen in de werken die Hij voor ons bereid heeft in het geloof en vertrouwen dat Hij voor ons uitgaat, ons zal zegenen en nooit beschaamd zal doen uitkomen. Dit alles tot glorie van Zijn Naam waarbij er nog vele verloren zielen tot de zaligheid in Christus zullen komen.

Wilco Vos Veenendaal september 2017

In dit persoonlijk getuigenis verteld evangelist Wilco Vos hoe hij gekomen is tot een periode van 40 dagen vasten, hoe dit is gegaan en welke wonderlijke uitkomsten God heeft gegeven. ‘Vernedert u voor den Heere, en Hij zal u verhogen, Jakobus 4:10:’ Het getuigenis is als volgt opgebouwd:In de inleiding vertelt Wilco Vos hoe zijn leven met God begon, hoe hij geroepen werd om in Gods wijngaard te arbeiden, welke gevolgen dit heeft gehad voor zijn gezin en welk offer dit kostte. Vanaf min. 27:33 begint zijn getuigenis rond de veertig dagen vasten, waarbij hij vertelt wat dit met hem en zijn gezin deed en hoe wonderlijk Gods genade Zijn gezin heeft beschermd en uitkomst heeft gegeven op hun gebedspunten. God is groot en hoort de stem van Zijn kinderen.

Wat leert de Bijbel ons over vasten?

‘En wanneer gij vast, toont geen droevig gezicht, gelijk de geveinsden; want zij mismaken hun aangezichten, opdat zij van de mensen mogen gezien worden, als zij vasten. Voorwaar, Ik zeg u, dat zij hun loon weg hebben. Maar gij, als gij vast, zalft uw hoofd, en wast uw aangezicht; Opdat het van de mensen niet gezien worde, als gij vast, maar van uw Vader, Die in het verborgen is; en uw Vader, Die in het verborgen ziet, zal het u in het openbaar vergelden, Matth. 6:16-18.’

Wanneer gij aalmoes doet, wanneer gij bidt en wanneer gij vast, doet dit dan niet om door de mensen gezien of geëerd te worden, maar vanuit een oprecht hart voor uw hemelse Vader en Hij zal het u vergelden. Dat is eigenlijk heel in het kort de samenvatting van de woorden van de Heere Jezus, over de werken van barmhartigheid, het bidden en het vasten. Over het doen van aalmoezen of de werken van barmhartigheid en het bidden, hebben we de vorige overdenkingen nagedacht, vandaag willen we nadenken over het vasten.

Iedere gelovige lezer of hoorder, zal vaker nagedacht hebben over barmhartigheid en het gebed. Zo ook in de dagen van de Heere Jezus. Terwijl in Zijn dagen de mensen ook bekend waren met het vasten, is dat voor ons helemaal niet zo vanzelfsprekend. Wat is vasten eigenlijk, waar komt het vandaan en wat heeft het voor zin? Vragen die het overdenken waard zijn, zeker gezien het feit dat de Heere Jezus in Zijn onderwijs aandacht schenkt aan dit onderwerp. Het Bijbelse vasten is niet bedoelt om overgewicht te verliezen, niet om aandacht te trekken van de mensen, ook niet om in een goed blaadje bij God te komen of om iets van Hem af te dwingen. De woorden uit Jesaja 58 omschrijven heel scherp en eenvoudig dat het vasten, zonder de juiste gesteldheid van het hart, waardeloos is voor God. De hypocriet, die wel leefde met een vorm van Godsdienst, maar van een kinderlijke relatie met God de Vader niets moest hebben, hield zich aan het vasten om iets van God gedaan te krijgen en zij worden bestraft met de volgende woorden: ‘Ziet, tot twist en gekijf vast gijlieden, en om goddelooslijk met de vuist te slaan; vast niet gelijk heden, om uw stem te doen horen in de hoogte. Zou het zulk een vasten zijn, dat Ik verkiezen zou, dat de mens zijn ziel een dag kwelle, dat hij zijn hoofd kromme gelijk een bieze, en een zak en as onder zich spreide? Zoudt gij dat een vasten heten, en een dag den HEERE aangenaam? Jes. 58:4,5.’ Als we zo vasten, dan kunnen we beter niet vasten. Zulk vasten komt niet voort uit een hart dat in liefde verbonden is met God de Vader maar uit een hart dat op zichzelf gericht is. Jesaja 58 beschrijft ook wat wel de juiste gesteldheid van het hart is: ‘Is niet dit het vasten, dat Ik verkies: dat gij losmaakt de knopen der goddeloosheid, dat gij ontdoet de banden des juks, en dat gij vrij loslaat de verpletterden, en alle juk verscheurt? Is het niet, dat gij den hongerige uw brood mededeelt, en de armen, verdrevenen in huis brengt? Als gij een naakte ziet, dat gij hem dekt, en dat gij u voor uw vlees niet verbergt? Jas. 58:6,7.’ Eigenlijk bedoelt de Heere hier te zeggen dat het vasten geen enkele zin heeft als dat niet gebeurt vanuit een oprecht hart dat zoekt naar de eer van God terwijl het zich voor Hem buigt.

Als wij vasten dan moet dat tot eer van God zijn. Het Bijbelse vasten is het zich onthouden van voedsel voor één of meerdere dagen, waarbij de persoon zijn of haar knieën buigt voor God. Het is een periode van afzondering, waarbij men zich richt op God, terwijl er actief “nee” gezegd wordt tegen de hongergevoelens van het lichaam, die ontstaan door het zich onthouden van voedsel. De meeste mensen in het welvarende westen zijn gewend om te eten zodra het lichaam daar om vraagt. Wij leven in een consumptiemaatschappij waarbij het niet moeilijk is om de bevrediging te vinden waarom het lichaam vraagt. “Nee” zeggen, tegen verlangens, zijn velen niet gewend en helaas heeft dat gevolgen op vele terreinen van het leven. Hoeveel mensen worstelen niet met verborgen zonden die voortkomen uit het slaaf zijn van het lichaam? Juist in periodes van vasten ervaart de gelovige dat hij of zij geen slaaf hoeft te zijn van het lichaam en geniet door Gods genade, geestelijke zegeningen.

Laten we wat door de Bijbel bladeren en zien, hoe door heel de geschiedenis heen, het vasten onderdeel uitmaakte van het leven in Gods gemeenschap. Mozes, de man Gods en schrijver van de eerste vijf boeken van de Bijbel was veertig dagen op de berg Sinaï. In deze periode was hij afgezonderd van de mensen terwijl hij zijn lichaam onthield van voedsel. Het is juist in deze periode dat God Zichzelf bijzonder openbaarde in het bekend maken van Zijn geboden en inzettingen (Deut. 9:9,18) Als Elia, gesterkt door het voedsel dat God hem schonk, veertig dagen door de woestijn trekt, openbaart God Zichzelf aan hem in het suizen van een zachte stilte (1 Kon. 19). Wat een bijzondere zegeningen ontvangen deze twee mannen, na een zware periode, waarbij zij gericht waren op de Almachtige God. Als Nehemia de schenker van koning Arthahsasta hoort dat zijn volk in nood is en dat Jeruzalems muren verwoest zijn, dan zondert hij zich enige dagen af in vasten en gebed om tot zijn God roepen, Die hem bijzonder verhoort (Neh. 1). Hoe wonderlijk heeft de Heere gewerkt in tijden van vasten en gebed. Denk ook aan koningin Esther, zij roept het volk Israël op, om zich in een tijd van grote nood, af te zonderen voor God door te vasten en te bidden. Het volk wordt bedreigd totaal uitgeroeid te worden. Esther zal naar de koning gaan, en dat terwijl zij niet door hem is uitgenodigd en dit kan uitlopen op haar dood. Maar, terwijl het volk vast en bidt, gaat zij naar de koning, met in haar hart een roep tot God, terwijl zij zegt: “Wanneer ik dan omkom, zo kom ik om” (Esth. 4:16). De God van Abraham, Izak en Jakob laat zich verbidden en het volk wordt wonderlijk gespaard. Van Daniël, de man naar Gods hart, lezen we dat de Heere hem bijzonder gezegend heeft en zijn gebeden verhoord, terwijl hij zichzelf afzonderde met vasten en bidden (Daniël 9 en 10). Als Ninevé het oordeel van God krijgt aangezegd, dat zij over veertig dagen omgekeerd zal worden, roept de koning heel het volk op tot vasten en bidden waarbij zelfs de dieren niet mogen eten en drinken. De koning zegt: “Wie weet, God mocht Zich wenden en berouw hebben en Hij mocht Zich wenden van de hittigheid Zijns toorns, dat wij niet vergingen.” En hoe wonderlijk, God ziet hun werken van bekering en spaart hen in het leven (Jona 3).

Deze geschiedenissen uit het eerste of Oude Testament laten ons zien hoe de zegen van God volgde op een periode van afzondering door te vasten en te bidden. Ook in het Nieuwe Testament lezen we geregeld over het vasten. Anna de profetes zag uit naar de komst van de Messias en als weduwe van vierentachtig jaar was zij te vinden in de tempel waar zij dag en nacht God diende terwijl zij zich aan God overgaf, in vasten en gebed (Luk. 2:37). De Heere Jezus Zelf was veertig dagen in de woestijn waar Hij met vasten en gebed werd voorbereidt op de bediening die voor Hem lag. Daar in deze zware periode van lichamelijke zwakte, kwam de duivel om Hem te verzoeken, en hoe heerlijk heeft de Zoon van God bewezen Overwinnaar te zijn over iedere helse macht. Hij bleef staande en versloeg de satan met het zwaard des Geestes, hetwelk is Gods Woord (Matth. 4, Efe. 6:17). Als Cornelius, de hoofdman over honderd, tot de Heere roept terwijl hij vast, wordt zijn gebed verhoord en wordt Petrus tot hem gezonden. De Heilige Geest wordt dan uitgestort op de heidenen en zo zien we ook hier Gods bijzondere zegen na een periode van vasten en gebed (Hand. 10). In Handelingen 13 en 14 lezen we hoe ook in de christelijke gemeente het vasten gebruikelijk was. In een periode van vasten en gebed worden Paulus en Barnabas door de Heilige Geest afgezonderd tot het werk in Gods wijngaard. Voordat er ouderlingen worden verkozen en aangesteld wordt er eerst gevast en gebeden. Paulus zegt in 2 korinthe 11:27 dat hij vaak heeft gevast en in 1 Korinthe 7:5 vermaant hij de getrouwden, zichzelf niet van elkaar te onttrekken, dan alleen in overleg bij periodes van vasten en bidden.

Lieve vrienden, broeders en zusters, deze geschiedenissen geven ons te denken. We hebben ontdekt dat vasten en bidden niet uit de Bijbelse geschiedenis is weg te denken. Grote zegeningen hebben zij genoten die zich afzonderde voor de Heere in vasten en gebed. Ook door heel de kerkelijke geschiedenis is gebleken dat de God van Elia nog steeds Dezelfde is en Zijn rijke zegen schenkt aan hen die Hem zoeken.

Laat niemand zich verplicht voelen om te moeten vasten, maar laten wij de Bijbel onderzoeken en vragen om Gods leiding, ook als het gaat over dit onderwerp. Vasten kan op veel verschillende manieren, of we onszelf nu één of veertig dagen afzonderen voor God door helemaal niets of weinig te eten, het gaat om het hart dat verlegen is om Gods zegen en Zijn openbaring over zaken die voor ons verborgen kunnen zijn. Juist in periodes van grote nood, waarbij alle deuren gesloten lijken te zijn, wil God Zichzelf bijzonder bekend maken als de God die alle macht heeft in hemel en op aarde. Zij die willen vasten om een pluim van mensen te ontvangen kunnen maar beter gewoon doorgaan met eten net als zij dit het zouden willen doen om iets van God gedaan te krijgen. Maar zij die verlegen zijn om Gods zegen, Hem liefhebben en zichzelf onvoorwaardelijk voor Hem willen buigen, zullen grote zegeningen ontvangen in deze bijzondere weg van lichamelijke zwakte en geestelijke rijkdom. Zij zullen in afhankelijkheid ontdekken dat het vasten hun karakter verandert naar het beeld van God en hen leert nee te zeggen tegen verleidingen van welke aard dan ook. Zij zullen ontdekken dat de mens niet alleen van het brood leeft maar van alles wat uit de mond des HEEREN uitgaat (Deut. 8:3, Matth. 4:4).

Kom broeders en zuster, zalf uw hoofd met olie, en zoek de zegen van Vader, Die in het verborgen hoort en ziet, en het u in het openbaar zal vergelden. Amen.

Wilco Vos Veenendaal, 23-11-2017