Als het puntje bij het paaltje komt
Martine Vos
De uitdrukking komt uit een gebruik uit de Middeleeuwen. Men gaf de grens van iemands eigendom aan met een ‘put ende pael’ de put was de greppel en de pael, de grenspaal. Het was belangrijk om je land goed af te bakenen, het kwam er op aan, dat je dat precies deed. Het woordje ‘put’ is door de jaren heen veranderd naar ‘punt’.
Dat even ter leering ende vermaek.
In Veenendaal kwam het puntje ook bij het paaltje, het vertrek kwam steeds dichterbij. De tijd is omgevlogen. Alle drie waren we op onze eigen manier druk met en om de camper. De camper is van een vakantie-middel veranderd naar een gezellig (t)huis.
Het huis van steen werd steeds ongezelliger. Het ontspullen liep voorspoedig, Marktplaats slokte een groot deel van de tijd op, maar leverde ook zeker véél op! Niet alleen geld, ook mooie ontmoetingen en gesprekken.
Niet alle spullen zijn verkoopbaar, er moest ook héél veel uitgezocht, weggedaan en weggegeven worden. Dat maakte anderen dan weer blij. Helaas was de kringloop gesloten, dus die konden we niet blij maken. Een aantal dingen gingen naar een opslag en zo werd het steeds leger en leger in huis.
Maar ineens is het bijna 1 januari 2021.
En er ligt nog zoveel in huis, dan valt het toch ineens tegen, zoveel spullen er nog ‘over’ blijven. We hebben wel wat ervaring met verhuizen. Dat gaat toch een stuk makkelijker. Alles stop je dan in dozen; keukenspullen bij elkaar, potjes en vazen, linnengoed, spullen voor de zolder, kelder, schuur, enzovoort, sticker erop en klaar. Dan blijven er ook nog spullen over, die gaan allemaal in 1 doos of 2, die zoek je dan later wel uit.
Maar die vlieger gaat hier niet op…..Ook niet alles bij elkaar in een doos. Ding voor ding gaat door onze handen, en we vragen ons af: ‘Hebben we dit echt nodig? Ja, eigenlijk wel, past het nog in de camper? Nee, eigenlijk niet, kan het dan mee? Nee, waar moet het dan heen?’ Zo waren we over alles aan het denken, letterlijk van pennen (gigantisch hoeveel we er daarvan hadden) tot bakvormen en alles wat daartussen zit; vazen; niet meer nodig, ovenschalen; wel nodig maar past niet meer, kleding; drastisch uitdunnen, boeken; van 35 meter naar 1 meter, knutselspullen; vooruit, alleen gekleurd papier en wat lijm, lego; 3 bakken die in de camper-lade passen, enzovoorts.
Tussendoor hebben we ook nog genoten van alle aanloop. Allemaal lieve mensen die nog even afscheid kwamen nemen. Al was het vaak ook onwerkelijk, nog niet duidelijk wanneer we precies weggaan en waar heen. Maar wat heeft het ons goed gedaan, zoveel lieve wensen, meeleven, meedenken en meehelpen. Heerlijk!
Uiteindelijk reden we dan toch echt weg….
Abram ging ook een onzekere toekomst tegemoet. Zijn roeping en vertrek kunnen we lezen in Genesis 12; ‘De Heere nu had tegen Abram gezegd: Ga gij uit uw land, en uit uws vaders huis, naar het land, dat ik u wijzen zal.’ Dan lezen we in vers 4; ‘En Abram toog heen, gelijk de Heere tot hem gesproken had; en Lot toog met hem; en Abram was 75 jaar oud, toen hij uit Haran ging.’ Zonder vragen volgde Abram de opdracht van God Zelf.
Hij wist niet waarheen, waarom en met welk doel. Maar Abram volgde en hij nam Sarai mee (vers 5) Ook Sarai stelde geen vragen, sprak niet tegen en mopperde niet. Zou het avontuur haar aangetrokken hebben? Weg uit Haran, weg uit de goddeloze stad, waar de afgoden werden gediend, dit kan je lezen in Jozua 24:1-3.
Vertelde de Heere precies wanneer, hoe en waarom ze uit Haran weg moesten? Nee, maar ze kwamen er gaandeweg achter. Deze geschiedenis is prachtig om te lezen en staat beschreven in Genesis 12 tot Genesis 25:11.
Het is zo heerlijk om de Bijbel te hebben en te kunnen lezen, het Woord opgeschreven ‘door de heilige mensen Gods, door de Heilige Geest gedreven, hebben ze gesproken’ (2 Petrus 1:19-21), waar je zomaar allerlei ervaringen kan lezen waar jezelf ook doorheen gaat. Salomo schreef het al in Prediker 1:9 ‘Hetgeen er geweest is, hetzelve zal er zijn, en hetgeen er gedaan is, hetzelve zal er gedaan worden; zodat er niets nieuws is onder de zon.’
Vreugde, verdriet, afscheid nemen, alles verlaten onder verschillende omstandigheden, pijn, geliefden missen door de dood, uitredding uit moeilijke omstandigheden, ik denk dat er weinig emoties of gebeurtenissen niet terug te vinden zijn.
Ruth en Orpa hadden beide hun man en hun schoonvader verloren en moesten toen ook nog eens afscheid nemen van hun schoonmoeder.
Jozef raakte al zijn zekerheden kwijt toen de broers van hem af wilden.
Mozes leefde in de top van de samenleving en was in één klap alles kwijt toen hij moest vluchten.
Rachab raakte haar hele omgeving kwijt toen Jericho verwoest werd, gelukkig heeft ze het voor elkaar gekregen dat haar familie naar haar luisterde en in haar huis bleef.
Lot raakte zijn vrouw en alles wat hij bezat kwijt, toen hij rende voor zijn leven en Sodom achter hem werd verwoest.
David moest afscheid nemen van zijn ziels-vriend Jonathan, wat zal hij daar een verdriet over hebben gehad.
Zomaar wat namen uit het Woord, geschiedenissen waar we soms ook zomaar overheen lezen. Maar wat een verhalen, vol emoties en gevoelens. Wat bijzonder als we zien wat de Heere ermee voor had: Ruth en Rachab staan in het geslachtsregister waar Jezus uit is geboren (Matt 1:5). Jozef redde een volk van de hongerdood (Genesis 41:55). Mozes leidde een miljoenen volk dwars door de wildernis naar het beloofde land (Exodus 3:10). Door een moeilijke weg werd David een groot koning, die de vijanden van het volk versloeg (Samuel) en waaruit Salomo werd geboren, die de prachtige tempel mocht bouwen (2 Kronieken 3).
Dan zien we hoe waar het is wat Jozef zei tegen zijn broers: ‘Gijlieden wel, gij hebt kwaad tegen mij gedacht; doch God heeft dat ten goede gedacht; opdat Hij deed, gelijk het te dezen dage is, om een groot volk in het leven te behouden.'(Genesis 50:20)
Zoals ook Paulus dat beschrijft in Romeinen 8:28 ‘En wij weten dat dengenen, die God liefhebben, alle dingen medewerken ten goede, namelijk dengenen, die naar Zijn voornemen geroepen zijn.’
e wonen nu om precies te zijn 15 dagen in de camper. Terwijl ik dit schrijf, kijk ik om me heen en zie een prachtige zonsopkomst boven de weilanden, de lucht kleurt rood en buiten is het heerlijk fris. Vroeger werd in dit gebied veen gestoken, de grond is zompig en neemt het regenwater moeilijk op. Vlakbij zijn de afgestoken veengebieden veranderd in prachtige plassen met helder water, bekend bij duikers in heel Europa.
Inderdaad, we staan vlakbij de Vinkeveense plassen, onder de rook van Amsterdam. Regelmatig komt er een vliegtuig laag over, op weg naar verre oorden of terug naar de basis.
Vreemd, waarom zijn we nog geen landsgrens gepasseerd?
We kunnen nog niet gaan. De huishoudaccu bleek toch kapot te zijn, deze laadde niet meer goed bij. Ook kwamen we er achter dat de kachel kapot is, deze kan wel aan, maar dat is het dan ook. De kachel blijft doorstoken en moet dus steeds uit, dan wordt het weer koud, dan maar weer de kachel aan en is het weer heet…..
De huishoudaccu is inmiddels vervangen en de kachel wordt momenteel ingebouwd.
Ondertussen genieten we hier van liefdevolle gastvrijheid en kunnen we tot zegen zijn.
Vreemd? Waarom?
Bovenstaande verhalen uit de Bijbel leren ons om géén waarom vragen te stellen, en niet meteen een omstandigheid als ‘vreemd’ te bestempelen. Maar de ‘waarom vraag’ is o zo menselijk en zo gemakkelijk gesteld. Daarom ben ik zo blij met de tekst door Paulus geschreven in Romeinen 8:28 Alles werkt mee ten goede, maar ook alles heeft een bestemde tijd zoals Salomo dat heeft beschreven in Prediker 3 waar ook zo mooi staat in vers 21: ‘Dies ik gezien heb, dat er niets beters is, dan dat de mens zich verblijdde in zijn werken, want dat is zijn deel; want wie zal hem daarheen brengen, dat hij ziet, hetgeen na hem geschieden zal?’
Wat er ook gebeurd en in welke omstandigheden we ook komen, het heeft een doel die wij nu misschien nog niet kunnen zien, maar laten we ons verblijden in datgene wat God ons geeft om te doen.
Ook Paulus roept ons een aantal keer op om ons te verblijden, bijvoorbeeld in Filippenzen 4: 4-7; ‘Verblijdt u in den Heere te allen tijd; wederom zeg ik: Verblijdt u. Uw bescheidenheid zij alle mensen bekend. De Heere is nabij. Weest in geen ding bezorgd; maar laat uw begeerten in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw zinnen bewaren in Christus Jezus.’
Wij hebben zo onze gedachtes over op welke tijd we waar willen zijn. Of wanneer we iets willen bereiken. Maar is dat ook Gods tijd? Of is dat onze tijd? Bach heeft een prachtige cantate geschreven over dat Gods tijd de allerbeste tijd is:
Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit.
Gods tijd is de allerbeste tijd.
In ihm leben, weben und sind wir,
In hem leven, bewegen en zijn wij,
solange er will.
zolang hij wil.
In ihm sterben wir zur rechten Zeit,
In hem sterven wij te rechter tijd,
wenn er will.
wanneer hij wil.
Ach, Herr, lehre uns bedenken,
Ach, Heer, leer ons beseffen,
daß wir sterben müssen,
dat wij moeten sterven,
auf daß wir klug werden.
opdat wij wijs worden.
(Je kan eventueel even op internet zoeken naar de volledige tekst)
Op Gods tijd zullen we verder gaan.
Nu is het Zijn tijd om hier nog even te zijn.
Om ons hier te verblijden in de werken die God ons geeft.
Goede reis,
Martine
