Woorden van Jezus – Die het goede zaad zaait is de Zoon des mensen

‘Een andere gelijkenis heeft Hij hun voorgesteld, zeggende: Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan een mens, die goed zaad zaaide in zijn akker. En als de mensen sliepen, kwam zijn vijand, en zaaide onkruid midden in de tarwe, en ging weg. Toen het nu tot kruid opgeschoten was, en vrucht voortbracht, toen openbaarde zich ook het onkruid. En de dienstknechten van den heer des huizes gingen en zeiden tot hem: Heere! hebt gij niet goed zaad in uw akker gezaaid? Van waar heeft hij dan dit onkruid? En hij zeide tot hen: Een vijandig mens heeft dat gedaan. En de dienstknechten zeiden tot hem: Wilt gij dan, dat wij heengaan en datzelve vergaderen? Maar hij zeide: Neen, opdat gij, het onkruid vergaderende, ook mogelijk met hetzelve de tarwe niet uittrekt. Laat ze beiden te zamen opwassen tot den oogst, en in den tijd des oogstes zal ik tot de maaiers zeggen: Vergadert eerst dat onkruid, en bindt het in busselen, om hetzelve te verbranden; maar brengt de tarwe samen in mijn schuur, Matth. 13:24-30.’

‘Zie het Lam Gods, Dat de zonde der wereld wegneemt’. Zo kondigde Johannes de Doper Jezus, de Zoon des mensen aan. Hij van wie Johannes gezegd heeft dat Hij komen zou om Zijn dorsvloer te zuiveren, Zijn tarwe in Zijn schuur te brengen en het kaf met een onuitblusbaar vuur te verbranden. Vandaag denken we na over de woorden uit Jezus mond, die ons sterk doen denken aan de woorden van Johannes. Ook nu gaat het over tarwe dat verzameld en in de schuur van Jezus gebracht zal worden. Zoals het kaf zal verbranden, zo zal ook het onkruid verbranden.

Het verhaal dat Jezus vertelt neemt ons opnieuw mee naar een zaaier, de zaaier heeft met zorg zijn zaad gezaaid. Maar terwijl de mensen slapen komt de vijand van de zaaier en zaait onkruid midden tussen de tarwe. Later ontdekken de knechten van de zaaier het onkruid tussen de tarwe en vragen hem hoe dit mogelijk is, er is toch goed zaad gezaaid? De zaaier maakt duidelijk dat dit het werk van de vijand is. Zij stellen voor om het onkruid te gaan verzamelen maar worden daarin tegengehouden door de zaaier, die stelt dat de kans dan groot is dat zij ook de tarwe zullen uittrekken. Nee, zegt de zaaier, laat het maar opgroeien en als de tijd om te oogsten gekomen is, zal ik de maaiers het onkruid eerst laten verzamelen om te verbranden en dan zullen zij de tarwe in mijn schuur brengen.

Voordat we gaan luisteren naar de uitleg die Jezus ons Zelf geeft, is het goed om op te merken dat de ijverige dienstknechten van de zaaier niet worden toegelaten om het onkruid tussen de tarwe uit te trekken. Ik geloof dat hier een les in ligt voor de gemeente van alle tijden. Stel je de verontwaardiging van de dienstknechten voor als zij het onkruid opmerken tussen de tarwe dat hun Meester gezaaid heeft. Boos en verontwaardigd als ze zijn, willen zij deze vijandige daad ongedaan maken en het oplossen naar eigen inzicht. Hoe goed bedoeld ook, toch ziet hun Meester in dat dit meer kwaad dan goed zal doen aan de uiteindelijke oogst. Terugkijkend in mijn eigen leven geloof ik dat ik veel onkruid heb aangezien voor tarwe en veel tarwe voor onkruid. Als ik terugdenk aan wat ik gezien, gehoord en gelezen heb, dan ben ik helaas niet de enige die die fout heeft begaan. Wat een pijn kunnen de ijverige arbeiders aanrichten aan de kwetsbare tarwe die opgroeit. Hoe wordt maar al te vaak de geest van onderscheid gemist. Iemand die objectief kijkt naar de verdeeldheid onder hen die zich scharen onder Gods gemeente en luisteren naar wat er binnen die verschillende gemeenten over de anderen wordt gezegd, moet wel concluderen dat wat de één ziet als onkruid, door de ander wordt gezien als tarwe. Om wat voorbeelden te noemen; Voor de één is er maar één “zuivere waarheid” en die wordt alleen in hun kerkverband geleerd, terwijl een ander juist die “zuivere waarheid” met het Woord van God aan stukken snijd. Voor de één is de kinderdoop heilig en zijn in de vooronderstelling dat zij dwalen die menen dat de geloofsdoop de doop naar Gods Woord is, terwijl een ander met de hand op Gods Woord kan aantonen dat de Bijbel iets heel anders leert. Voor de één moet een vrouw in een broek wel onkruid zijn terwijl de vrouw in de broek niet begrijpt hoe de ander zo liefdeloos kan oordelen zonder daar grond voor te hebben vanuit het Woord. Voor de één is de zevende dag als sabbat heilig omdat God die dag geheiligd heeft terwijl de ander de eerste dag van de week heiligt omdat Christus op die dag is opgestaan. Voor de één is de liefhebber van Gods Woord, die wil wandelen naar Gods wet en evangelie een wettische broeder waarvan het de vraag is of hij straks toch niet als onkruid openbaar zal komen, terwijl de ander niet begrijpt hoe Gods Woord gescheiden kan worden en er een evangelie overblijft dat zonder Gods wet geen evangelie meer is. We kunnen, verdrietig genoeg, deze lijst eindeloos maken waarbij wij tot de conclusie moeten komen dat de verdeeldheid een enorme omvang heeft.

Hoe schrijnend dat wij er met elkaar zo’n puinhoop van hebben gemaakt. En hoewel er vaak maar één waarheid is, is de veelkleurigheid van Gods gemeente veel groter dan wij kunnen bevatten. Wij zouden moeten leren kijken met Gods ogen. Wij zouden moeten beoordelen naar het oordeel der liefde waarbij wij verlangen dit alles te doen onder leiding van Gods Heilige Geest. Hoe zouden wij elkaar kunnen dienen als wij dit meer in praktijk zouden brengen. Heilige liefde is het ingrediënt dat maar al te vaak gemist wordt.

Geloven wij dat, hoe waar voor ons een bepaalde waarheid ook is, een ander met een andere mening toch een geliefd kind van de hemelse Vader kan zijn? Lieve broeder en zuster in onze geliefde Heere Jezus Christus, voor ons zou het volgen van Jezus, het eren van de Vader en het verkondigen van de blijde boodschap door woord en daad op nummer één moeten staan. In dit volgen krijgen we te maken met broeders en zusters met verschillende culturele achtergronden, waarbij zij allen een eigen visie op het leven van alle dag en het leven met God hebben. Wij zullen door met elkaar te wandelen, groeien naar het beeld van Christus. Respect, liefde, en geduld met elkaar waarbij wij leren luisteren naar elkaars motieven zal tot rijke zegen zijn. Hoewel voor mij een bepaalde waarheid absoluut de enige waarheid kan zijn, betekent dat nog niet dat ik mijn broeder of zuster in de Heere moet veroordelen en mijden omdat hij of zij het anders ziet. Veel zaken die voor mij op dit moment waardevol en Bijbels onderbouwd zijn, waren dat vroeger niet en toch wist ik mij geborgen in Mijn Heiland, wat een geduld heeft onze hemelse Vader met ons. Ik moet nog veel leren waarbij ik ongetwijfeld nog veel zal moeten afleren. Laten wij vooral voor en met elkaar bidden.

‘Toen nu Jezus de scharen van Zich gelaten had, ging Hij naar huis. En Zijn discipelen kwamen tot Hem, zeggende: Verklaar ons de gelijkenis van het onkruid des akkers. En Hij, antwoordende, zeide tot hen: Die het goede zaad zaait, is de Zoon des mensen; En de akker is de wereld; en het goede zaad, zijn de kinderen des Koninkrijks; en het onkruid zijn de kinderen des bozen; En de vijand, die hetzelve gezaaid heeft, is de duivel; en de oogst is de voleinding der wereld; en de maaiers zijn de engelen. Gelijkerwijs dan het onkruid vergaderd, en met vuur verbrand wordt, alzo zal het ook zijn in de voleinding dezer wereld. De Zoon des mensen zal Zijn engelen uitzenden, en zij zullen uit Zijn Koninkrijk vergaderen al de ergernissen, en degenen, die de ongerechtigheid doen; En zullen dezelve in den vurigen oven werpen; daar zal wening zijn en knersing der tanden. Dan zullen de rechtvaardigen blinken, gelijk de zon, in het Koninkrijk huns Vaders. Die oren heeft om te horen, die hore, Matth. 13:36-43.’

Lieve vrienden, de kernboodschap is deze: Er is een strijd tussen Licht en duisternis, tussen God en de duivel. Dat wat God gemaakt heeft probeert de duivel te verwoesten, dat wat Jezus gezaaid heeft, probeert de duivel te vernietigen. Nog even en de engelen zullen hen die de ongerechtigheid in praktijk brengen verzamelen om hen in de vurige oven te werpen, terwijl zij die gewandeld hebben in het spoor der gerechtigheid zullen blinken als de zon in het Koninkrijk van onze hemelse Vader. Wat een onderscheid, een onderscheid waarbij we alleen kunnen roemen in Gods genade. Alle mensen hebben gezondigd, allen zijn wij van geboorte werkers der ongerechtigheid, mensen die niet willen buigen voor God en Zijn wetten, doof voor de blijde boodschap en blind voor Zijn liefde. Totdat door Gods genade onze ogen geopend worden voor Jezus Christus, de gekruiste en opgestane Levens Vorst. Dan is daar onderscheid, ja dan mogen wij geloven te behoren bij de tarwe die straks zal ingezameld worden om voor altijd te zijn in de heerlijkheid die Jezus voor ons bereid heeft. Misschien is het uw vraag hoe uw ogen dan geopend kunnen worden voor Jezus Christus. Dat is door het lezen van het Woord, want Jezus is het Woord. Zie wie uzelf bent. Als u eerlijk bent dan moet u concluderen een vijand van God te zijn omdat u niet hebt willen buigen voor Hem en uzelf en uw mening belangrijker hebt gevonden dan Zijn mening. U verdient het om geworpen te worden in het vuur maar Jezus is van de Vader gezonden om verlorenen te redden. Hij stierf plaatsvervangend aan het kruis van Golgotha opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren zal gaan maar eeuwig leven ontvangt. Het geloven in Hem is niets anders dan uzelf aan Hem overgeven. Uw zonden belijden en vertrouwen dat Hij alleen uw Zaligmaker is. Zijn bloed reinigt u van al uw zonden. Lieve vrienden, zie het Lam Gods en laat u door Hem zaligen. Broeders en zusters, verblijdt u in uw Zaligmaker. Laten wij samen opzien naar boven, bidden om de Geest van onderscheid en in liefde en geduld elkaar tot zegen zijn door te dienen totdat Hij komt. Zijn Woord zal voor ons het richtsnoer zijn en wat Hij als heilig heeft aangewezen moet voor ons heilig zijn, wat voor Hem ongerechtigheid is moeten wij haten, nog even en de ongerechtigheid zal verbranden. Hallelujah wat een dag zal dat zijn voor allen die Hem hebben liefgehad, hoort u daar ook bij? Amen.

Wilco Vos Veenendaal 08-10-2018