Volg ons op YouTube

Woorden van Jezus – Effatha

‘En Jezus, van daar vertrekkende, kwam aan de zee van Galiléa, en klom
op den berg, en zat daar neder. En vele scharen zijn tot Hem gekomen, hebbende
bij zich kreupelen, blinden, stommen, lammen, en vele anderen, en wierpen ze
voor de voeten van Jezus; en Hij genas dezelve. Alzo dat de scharen zich
verwonderden, ziende de stommen sprekende, de lammen gezond, de kreupelen
wandelende, en de blinden ziende; en zij verheerlijkten den God Israëls, Matth.
15:29-31.’

Nadat de Heere Jezus Zich had ontfermd
over de heidense vrouw die in haar grote nood, gelovig haar toevlucht had
gezocht bij Jezus, keert Hij terug naar het meer van Galilea. Volgens Markus
trekt Jezus door Dekapolis, gelegen aan de andere kant van de Jordaan. Aan het
meer klimt Hij op een berg en gaat daar zitten. Net zomin als Hij verborgen kon
blijven in de buurt van Tyrus en Sidon, zo ook hier niet. De mensen stromen als
het ware op Hem toe en brengen kreupelen, blinden, stommen, lammen en andere
zieken met zich mee. Ondertussen wordt Jezus gekend als de Goede Herder, Die
zich ontfermt over hen die in nood zijn. Hij staat bekend als de Leraar die
niet alleen rechtvaardige woorden spreekt maar Zich ook in liefde uitstrekt
naar de hulpbehoevende en hen verlost van al hun ziekten. Daar zit Jezus, de Schepper
van hemel en aarde, de Zoon van God, God en mens in één Persoon, gekomen om te
zoeken en zalig te maken dat wat verloren is. Voor Zijn voeten worden de zieken
gebracht en Hij geneest hen allen. Verwonderd zien de mensen hoe de stommen
spreken, de lammen gezond worden, de kreupelen wandelen en hoe de ogen van de
blinden zijn geopend, ze kunnen niet anders dan God verheerlijken. Wat een
bijzondere dag moet dat geweest zijn voor hen die misschien wel hun hele leven
gebonden waren geweest en nu bevrijding vonden. Wat een gezegende samenkomst daar
aan de voeten van Jezus.

Wat is het goed om ons anno
2019 voor te stellen hoe het geweest moet zijn om daar aan de voeten van Jezus
te zijn. Hij Die sprak als Machthebbende, zo geheel anders als de Farizeeërs en
de Schriftgeleerden. Hij riep op om alles te verlaten en Hem te volgen, Hij
genas de zieken en onderwees over het Koninkrijk der hemelen. Heilig,
rechtvaardig en vol ontzag sprak Hij over datgene wat Hij van de Vader gehoord
had en ons kwam verkondigen. Ik geloof dat wij ons anno 2019 zouden moeten
bezinnen op Wie Jezus was; hoe Hij sprak en hoe Hij handelde. Als wij vol
ontzag voor onze hemelse Vader, een indruk zouden hebben van Zijn heiligheid en
gerechtigheid en net als Jezus alleen de eer van onze Vader zouden zoeken,
welke keuzes zouden wij dan nu maken? Keuzes als het gaat om de invulling van
onze dagelijkse bezigheden, keuzes als het gaat om de toekomst, studie, werk,
levenspartner, gezinsvorming en opvoeding. Hoe zouden wij onze samenkomsten
invulling geven als het ons draait om de eer van God onze Vader in het besef
dat wij alleen kunnen leven door Zijn genade ons geschonken in de Heere Jezus
Christus? Zou het diepe besef van onze nietigheid en volkomen afhankelijkheid
van God invloed hebben op onze keuzes? Als wij bedenken dat God een heilig en
rechtvaardig God is en absoluut geen gemeenschap kan hebben met de werken van
de boze, zou dat dan invloed hebben op de koers die wij gaan in onze
samenkomsten? Soms zie ik Jezus voor mij met het touw in Zijn handen, nog maar
net heeft Hij er met Zijn gezegende vingers knopen in gelegd als Hij vol toorn
de tempel zuivert van alles wat er volgens Hem niet in hoorde. Wat nu als Jezus
in onze samenkomst binnenkomt met dat touw in Zijn handen? Zou Hij het touw
wegleggen en kunnen instemmen met ons dienen van God of zou Hij het touw moeten
gebruiken om onze samenkomsten te zuiveren? Zou Jezus instemmend amen roepen op
de woorden die wij spreken of zou toorn Zijn hart vervullen als Hij hoort hoe
het heilige Woord van Zijn Vader wordt misbruikt? Zou Jezus liefdevolle hart
goedkeuren hoe wij samenkomen in georganiseerde genezingsdiensten vol
opzwepende muziek en humorvolle toespraken of zou Hij verontwaardigd zijn als
Hij hoort hoe respectloos wij Vader denken te kunnen eren en de Naam Jezus gebruiken
als een toverformule?

Voordat we gaan wijzen of
alles over één kam scheren, lijkt het mij niet overbodig om met elkaar ernstig
na te denken of het ons werkelijk om God te doen is. Draait het om ons, een
goed gevoel en om welvaart en gezondheid, of draait het ons om de eer van God,
hoe onze weg ook gaat?

Ja ik geloof in de zegen die
er uitgaat van een samenkomst rondom Jezus, ik geloof in de zegen die er
uitgaat van samen zingen tot glorie van God en ik geloof dat er anno 2019
wonderlijke genezingen plaatsvinden in de Naam van Jezus. We mogen dankbaar
zijn voor Gods rijke zegeningen. Maar tegelijk geloof ik dat we ons moeten
bezinnen omdat er zoveel is dat surrogaat blijkt te zijn als we het Woord van
God er eerlijk naast leggen.

Maar laten we terugkeren naar
de berg waar Jezus zit. Terwijl Mattheüs ons de hoofdlijnen van deze
geschiedenis voorhoudt, laat Markus ons stilstaan bij één van de vele
genezingen die er op dat moment plaats vonden. Het is de geschiedenis van de
dove man die niet goed spreken kon. We zien Jezus daar als het ware omringt door
een grote menigte mensen, als de volgende gebeurtenis plaatsvindt. ‘En zij brachten tot Hem een dove, die
zwaarlijk sprak, en baden Hem, dat Hij de hand op hem legde. En hem van de
schare alleen genomen hebbende, stak Hij Zijn vingeren in zijn oren, en
gespogen hebbende, raakte Hij zijn tong aan; En opwaarts ziende naar den hemel,
zuchtte Hij, en zeide tot hem: Effatha! dat is: wordt geopend! En terstond
werden zijn oren geopend, en de band zijner tong werd los, en hij sprak recht,
Mark. 7:32-35.’

De mensen die hier de dove man
tot Jezus brengen zijn verlegen om Zijn zegen. Ze bidden Jezus of Hij Zijn
gezegende handen wil leggen op deze ongelukkige man. Wat is het mooi om te zien
hoe mensen bewogen zijn met elkaar en het goede voor elkaar zoeken en wat een
zegen als dat dan gezocht wordt bij Jezus, Die gezegd heeft: ‘Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid
en belast zijt, en Ik zal u rust geven, Matth. 11:28.’
Had God Zelf niet
beloofd dat de woestijn zou bloeien als een roos? Had Hij niet gesproken: ‘Alsdan zullen der blinden ogen opengedaan
worden, en de doven oren zullen geopend worden. Alsdan zal de kreupele springen
als een hert, en de tong van de stommen zal juichen; want in de woestijn zullen
wateren uitbarsten, en beken in de wildernis, Jes. 35:5,6.’
Hier aan de
voeten van de Messias zien we de profetieën in vervulling gaan. Jezus neemt de
dove met zich en zondert zich af van de mensen. Hier staat een gebonden zondaar
oog in oog met de Zaligmaker van de wereld. Hier staat de Messias, oog in oog
met de gebrokenheid van Zijn Schepping. Jezus steekt Zijn vingers in de oren
van de man, spuugt en raakt zijn tong aan. Dan heft Jezus Zijn hoofd omhoog
naar de hemel en zucht. Een zuchtende Jezus tegenover een hulpbehoevende man.
Deze zucht uit het hart van de Mensenzoon, klinkt vol medelijden, medelijden
met zoveel zieken en gebondenen. Een zucht omdat Hij de gevolgen van de zonden
ziet. Een zucht omdat Hij ziet hoe de boze in zijn verwoestende macht zoveel
mensenlevens verstrikt, gebonden en verwoest heeft. Een zucht omdat Hij hier in
deze doofstomme man het beeld ziet van de mens die de boodschap van redding en
genade niet hoort en de tong niet gebruikt tot eer van God de Vader. Dan horen
we de machtige stem van Jezus: ‘Effatha!’ Op hetzelfde moment, wordt de
gebondene verlost. Zijn oren gaan open en zijn tong begint te spreken. Glorie
aan God, hoe machtig is onze Jezus!

Wat een moment zal dat zijn
geweest, Het eerste wat deze man hoorde was de stem van Jezus, de eerste tot
wie hij sprak was Jezus. Wie kan de dank omschrijven die het hart van deze man
heeft vervuld? Voor het eerst drong het geroezemoes van stemmen tot deze man
door, voor het eerst hoorde hij het heerlijke gezang van de vogels. Zou zijn hart
niet sneller zijn gaan kloppen?

Vandaag klinkt tot ons de
blijde boodschap van redding en genade. Jezus de Christus, de Zoon van God is
gekomen om zondaren te zoeken en zalig te maken. Hij heeft Zijn leven afgelegd
aan het kruishout van Golgotha opdat een ieder die in Hem gelooft niet verloren
zal gaan maar eeuwig leven ontvangt. Ik bid dat als u tot op vandaag nog doof
bent voor deze stem, u het hemelse Effatha mag horen. Zodat uw hart geopend
wordt voor de onbevattelijke boodschap van Gods liefde. Jezus is de openbaring
van Gods liefde, Hij nam vrijwillig de schuld van ons mensen op Zichzelf om ons
te bevrijden. Hij heeft ons de Vader geopenbaard en roept ons op om ons te
bekeren van onze zonden, ze aan God te belijden en in Zijn voetstappen te
wandelen tot eer en glorie van de Vader. Broeders en zusters in onze geliefde
Heere Jezus Christus, verblijdt u in uw Heiland, laat uw oren fijngevoelig zijn
voor Zijn Woorden en laat uw tong Zijn lof verkondigen. Hallelujah.

Wilco Vos Veenendaal 14-01-2019